Ісусавы прыпавесьціУзор

ЗГУБЛЕНЫ СЫН
Гэтая прыпавесьць бадай што самая знакамітая, звычайна вядомая пад назвай “Прыпавесьць аб блудным сыне”. У ёй распавядаецца пра двух братоў, якія стараюцца дагадзіць свайму бацьку і атрымаць ягоную ўхвалу.

Блудны сын бярэ сваю спадчыннасьць і хутка марнатравіць яе. Зразумеўшы, як ён пакрыўдзіў свайго бацьку і наколькі бязвартасным было ягонае жыцьцё, ён спрабуе вярнуцца да бацькі, каб працаваць на яго і гэтак зарабіць прабачэньне. Але тое не было дазволена, бо бацька любіў і сардэчна прыняў свайго сына без аніякай патрэбы працаваць на яго.

Слова “блудны” азначае “неразумна марнатраўны”. Такое імя далі гэтаму сыну з прычыны таго, што ён неразумна распусьціў сваю спадчыннасьць. Насамрэч, блудны сын у гэтай прыпавесьці — гэта сам бацька, бо ён быў неразумна марнатраўны са сваёй любоўю, прабачэньнем, ласкай ды маёмасьцю, калі ягоны сын вярнуўся да яго.

На старэйшага сына часта забываюцца, але ж напэўна ім вельмі цікавіліся слухачы — фарысэі, якія слухалі прыпавесьць зь першага вершу гэтага разьдзелу. Яны добра ведалі, што старэйшы брат, які думаў, што бацька мусіць любіць яго больш за малодшага брата, бо ён старанна прытрымліваўся ўсіх правілаў, рэпрэзэнтаваў іх у гэтай прыпавесьці. Але старэйшы брат працаваў, каб атрымаць любоў і захаваць дабраславеньне, а не каб паказаць сваю любоў і дабраславіць бацьку. У гэтай гісторыі мы даведваемся пра збаўленьне ды прымірэньне малодшага сына, але лёс старэйшага, які перадусім спадзяваўся на свае ўчынкі, у гэтай прыпавесьці пакінуты неразьвязаным.