Ісусавы прыпавесьціУзор

БАГАЦЕЙ ДЫ ЛАЗАР
У гэтай прыпавесьці мы атрымліваем два ўрокі ад Ісуса. Першы - аб выкарыстоўваньні нашага багацьця, другі — аб нашым даверу Сьвятому Пісьму.

У першай частцы прыпавесьці (вершы 19-26) мы бачым, як перавярнуўся лёс двух чалавекаў, калі яны перайшлі ад зямнога жыцьця ў вечнасьць. Лазар, які ляжаў быў ля брамы багацея ў струпах і жадаў быў накарміцца крошкамі, што падалі зь ягонага стала, быў аднесены анёламі на ўлоньне Абрагамавае. А багацей, які й чуць не хацеў пра таго жабрака, цяпер перажывае вечныя мукі. Ісус не распавёў гэтую прыпавесьць, каб паказаць нам, да чаго падобнае тагасьветнае жыцьцё. Ён распавёў яе, каб паказаць, наколькі нам важна выкарыстоўваць нашае багацьце (незалежна ад таго, колькі маем), каб любіць і дбаць пра іншых людзей, а ня каб упаўнаважваць кожнае нашае жаданьне. Багацьце, нават вялікае, не зьяўляецца дрэннай рэччу. Але мы мусім быць асьцярожнымі, як мы яго выкарыстоўваем — дзеля Божага Валадарства або дзеля зямных асалодаў.

Як толькі багацей зразумеў сваю памылку, ён захацеў папярэдзіць сваіх братоў, каб яны маглі пазьбегчы мукаў. Але Абрагам нагадаў яму, што ў Сьвятым Пісьме ўжо ёсьць перасьцярога. Багацей быў упэўнены, што звышнатуральны знак дапаможа ім адумацца, але Абрагам так ня думаў. Шукаючы знакаў і не заўважаючы Божых словаў, што ляжаць проста перад намі, мы мусім сьцерагчыся ня трапіць у такую ж пастку, як той багацей. Ісус даў шматлікія знакі падчас Свайго зямнога служэньня, але ня ўсе людзі, якія іх бачылі, паверылі ды пайшлі за Ім. Мы павінны быць удзячнымі за столькі папярэджваньняў у Сьвятым Пісьме, замест таго, каб безупынна патрабаваць больш ад нашага Творцы.