Радасць - гэта АсобаУзор

Вы будзеце выходзіць з радасцю!

Нагадваю: радасць - гэта не пачуцце. Радасць - гэта прысутнасць Ісуса ва усім, з чым мы сутыкаемся ў жыцці. Словы Паўла ў Пасланні да Піліпянаў паказваюць, што нават ланцугі не могуць звязаць гэтую Радасць!

Заключныя словы Паўла да сяброў у Піліпах (Піліп. 4:21-23) уключаюць таксама прывітанне ад тых, хто быў пры двары Цэзара, дзе ён знаходзіўся пад хатнім арыштам. Гэтыя месцы Пісання дапамагаюць нам зразумець, што Павал аказваў уплыў на людзей, якія знаходзіліся побач, нават, калі ён быў у ланцугах. У Пасланні да Піліпянаў 1:12 ён кажа сваім чытачам, што "тое, што вакол мяне, спрычынілася больш да поспеху Евангелля". (Пераклад М. Чарняўскага)

Каментар на гэты ўрывак гаворыць нам, што "калі б Павал мог свабодна распаўсюджваць вестку пра усім Рыме, ён, вядома, дасягнуў бы многіх звычайных жыхароў горада". Але ў турме яго магла паслухаць самая спецыялізаваная і жорсткая група людзей - салдаты з усёй Рымскай Імперыі. Павал правёў 17 520 гадзін адзін на адзін з тымі, хто працаваў у доме Цэзара і даваў справаздачу перад самім Цэзарам. Падчас свайго двухгадовага зняволення ў яго, верагодна, было не менш за дваццаць пяць ахоўнікаў - высокапастаўленых афіцэраў, якія маглі данесці гэтае сведчанне да незлічонай колькасці іншых людзей на высокіх пасадах."(МакАртур, Каментары да Новага Запавету: Піліпянам, 60)

Уплыў Паўла меў вялікае значэнне для Царства Божага, таксама, як і ваш.

А што, калі мы пачнем разглядаць свае жыццё не як магчымасць гвалтоўна навязваць Слова Божае тым, хто побач з намі, а як магчымасць праліваць святло Ягонай дабрыні і любові сваім штодзённым жыццём? Мы можам усміхацца і гэтым прадстаўляць Яго. Мы можам прамаўляць словы надзеі, падбадзёрвання і жыцця тым, хто побач з намі. Яго радасць пачынаецца спачатку ў нашым сэрцы, затым у нашым доме. Наша кола ўплыву ўключае ў сябе тых, з кім мы працуем, займаемся спортам, наведваем царкву, касіра ў краме і членаў бацькоўскага камітэту. Праяўленне радасці Ісуса ў нас становіцца хваляй радасці, якая ўздзейнічае на тых, з кім мы сутыкаемся кожны дзень.

У 55 главе Ісаіі гаворыцца пра запавет ласкі паміж Богам і Ягонымі народам - гэта апісанне Ягонага Царства.

12 верш гаворыць нам: "Бо з радасцю выйдзеце і ў супакоі вас выведуць..."

(Пераклад М. Чарняўскага). Гэта ісціна і абяцанне для нас. Яўрэйскае слова yatsa"выйдзеце" - дзеяслоў, які азначае "выводзіць", "мэтанакіравана рухацца наперад". Калі мы мэтанакіравана нясем у сабе радасць Ісуса, як напісана у Якава 1:2, мы можам кожны дзень жыць бадзёра, ведаючы, што мы дакранаемся да гэтага цёмнага свету пробліскам Божай славы.

Незалежна ад таго, што мы праходзім у жыцці, наш боль не знікае марна і нашыя цяжкасці не змяншаюцца. Хутчэй за ўсё, нашыя праблемы - гэта магчымасць, каб Ягонае святло заззяла ўнутры нас яшчэ ярчэй. Мы - тыя, хто прыносіць радасць! Адлюстроўваючы Ягоную радасць, мы можам палепшыць нечый дзень, абадзёрыць і прывесці іншых людзей да больш глыбокага раскрыцця дабрыні Божай.

Калі Ісус будзе радасцю нашага сэрца, мы будзем мець бясконцую радасць. Радасць, якая застаецца. Вечную радасць. І вечнасць з Ісусам пачынаецца сёння, таму што Радасць - гэта Асоба.

Ойча, дзякуй Табе за тое, што Ты з'яўляешся маёй вялікай радасцю! Дапамажы мне заняць сваё месца пад кіраўніцтвам Тваёй радасці і з верай, што Ты мэтанакіравана паслаў мяне ў гэтае месца і да гэтых людзей дзеля Сваёй мэты і славы. Дай мне надзею, што нават самая найменшая са спраў, якія я раблю з Табой, будуць мець вечную вартасць у Тваім Царстве.

Знайдзіце глыбокае вывучэнне Паслання да Піліпянаўтут.Звяжыцеся з Робіну Інстаграм.або joyisaperson@gmail.com