НеспакойУзор

Учора мы абгрунтавалі, што вырашэньне нашае праблемы зь неспакоем знаходзіцца ў шабатным адпачынку ад крыніцаў неспакою. Заўтра мы пагутарым пра тое, як мы можам рабіць тое на практыцы як вернікі 21-га стагодзьдзя. Але перш за ўсё мы павінны ўдакладніць, чым Шабат не зьяўляецца для сучаснага хрысьціяніна. Лепш за ўсё будзе пачаць з гісторыі заснаваньня Шабату.

Калі Бог даў Майсею Дзесяць Запаветаў на гары Сыён, то Ён загадаў ізраільскаму народу адпачываць у сёмы дзень кожнага тыдня. Тое мелася быць знакам Божага пагадненьня зь Ягоным народам. І, вядома ж, Шабат быў створаны паводле ўзору адпачынку ад працы стварэньня самога Бога ў сёмы дзень.

У Старым Запавеце Шабат захоўваўся са строгімі правіламі ды рэгуляцыямі. Напрыклад, ізраільскаму народу забаранялася запальваць агонь (Выхад 35:3), зьбіраць ежу (Выхад 16:23-29), прадаваць тавары на кірмашах (Нээміі 10:31). Пакараньнем за наўмыснае парушэньне Шабату была сьмерць (Выхад 31:14-15).

Праз пэўны час ізраільскі народ давёў захоўваньне Шабату да легалістычных скрайнасьцяў, ды так, што калі Ісус прыйшоў на зямлю, яны ўжо нават лічылі ацаленьне ў суботу грэхам. Калі фарысэі ўбачылі, як Ісус ацаляў і зрываў каласы ў полі ў суботу ў Мацея 12, то яны былі незадаволеныя й назвалі тое незаконным. Ісус адказаў ім, што “Сын Чалавечы ёсьць Гаспадар і суботы” (Мацея 12:8), гэтак указваючы, што новае пагадненьне было ўжо тут у асобе Мэсіі. Марк таксама апісаў гэтыя ж самыя падзеі ў сваім эвангельлі, і ён запісаў Ісусавы словы наступным чынам: “Субота дзеля чалавека, а не чалавек дзеля суботы” (Марка 2:27). Інакш кажучы, Ісус кажа, што празь Яго Шабат болей не зьяўляецца загадам закону. Заміж таго, Шабат зьяўляецца шчодрым падарункам тым, хто адчувае неспакой.

Што меў на ўвазе Ісус, сказаўшы, што Шабат цяпер “дзеля чалавека”? Як мы можам карыстацца гэтым дарам на практыцы? І як мы можам рэгулярна адпачываць, ня робячы наш адпачынак легалістычным і не дазваляючы яму смактаць з нас жыцьцё? Мы адкажам на гэтыя пытаньні заўтра.