Шалёная Любоў з Фрэнсісам ЧанамУзор

“Магчыма, вы не дачытаеце гэтага разьдзелу"

Вы можаце памерці, не закончыўшы чытаць гэта. Я магу памерці, пакуль вы чытаеце. Сёньня. У любы момант.

Калі так падумаць, мы жывем амаль што кожны дзень для саміх сябе. Звычайна, мы амаль не разважаем пра Бога. Звычайна, мы ня памятаем, што нашае жыцьцё насамрэч падобнае да пары.

Ці разумееце вы, што можаце зьнікнуць у любую хвіліну? Што, магчыма, сёньня памраце? Ці наадварот, адчуваеце сябе даволі непераможным?

У мяне ніколі не было праблемаў з сэрцам да таго моманту некалькі гадоў таму, калі я пачаў адчуваць пачашчанае сэрцабіцьцё. З часам тое пачалося адбывацца часьцей, і я занепакоіўся.

Шчыра кажучы, я ведаў прычыну: мяне праглынаў і перамагаў стрэс. Набліжалася калядная пара, і я мусіў шмат чаго зрабіць і шмат аб чым думаць.

Але напярэдадні Калядаў мой стан пагоршыўся настолькі, што я сказаў маёй жонцы, што пайду да лекара адразу пасьля служэньня. Але падчас служэньня я прынёс усе мае турботы і стрэс да Бога. Сымптомы паціху сышлі, і я так і не пайшоў да лекара.

Калі я дазваляю праблемам і стрэсу праглынаць мяне, гэта насамрэч паказвае, што я думаю, што мае жыцьцёвыя акалічнасьці зьяўляюцца больш важнымі, чым Божы загад заўсёды радавацца. Іншымі словамі, што я нібыта маю “права” ня слухацца Бога, бо я маю вялізарныя абавязкі.

Я часта заўважаю, што мушу праходзіць гэты ўрок зноў і зноў. Хоць я і пачынаю бачыць сьвятасьць Бога, усё ж дагэтуль я бываю настолькі дурным, што я забываюся на тое, што менавіта Бог надае сэнс жыцьцю, а зусім ня я.

Як часта вы думаеце пра мімалётнасьць вашага жыцьця? Як тыя думкі дапамагаюць вам жыць больш шчыра, ветліва, даверліва?

У заключэньне, паглядзеце гэтае відэа і падумайце, пра што там ідзе размова: