Ідзі Рабі Кажы Давай: Свабода ў скарэньні ІсусуУзор

Я скажу тое, што Ты хочаш, каб я сказаў

Міністэрства лясной гаспадаркі нагадвае нам, што толькі мы можам прадухіліць лясныя пажары. Адна толькі невялічкая іскрынка здолее зруйнаваць прыгожы лес і спустошыць цэлыя мястэчкі. Сьвятое Пісьмо выкарыстоўвае тую ж самую лексыку дзеля апісаньня разбуральнае сілы нашых словаў: “Гэтак і язык — малы член, але шмат робіць. Вось, маленькі агонь, а які вялікі лес запальвае.” (Якава 3:5)

Улічваючы патэнцыял гэткага зьнішчэньня, а таксама патэнцыял карысьці ад нашага слова, мы мусім казаць тое, што Ісус хоча, каб мы казалі, а не капіяваць тое, што нашая культура ўважае за слушнае. Наш сьвет поўняць словы нянавісьці, зайздрасьці, прысуду й злосьці. Ісус сказаў аднойчы, што “з багацьця сэрца гавораць вусны.” Мы ня можам пазьбегчы праўды; нашыя словы паказваюць, што ёсьць глыбока ўнутры нас.

Як хаджэньне за Ісусам уплывае на тое, што мы кажам штодня, і чаму? Ян апісаў Ісуса як “Слова, якое сталася Целам, і пасялілася між нас” (Яна 1:14). Ён ёсьць канчатковым Божым паведамленьнем да Ягонага стварэньня. І нам вядома, што “ласка й праўда сталіся праз Ісуса Хрыста.” Паколькі Ён жыве ў нас, то мы можам разьлічваць на тое, што мы будзем прамаўляць як з ласкай, так і з праўдай. Ісусава жыцьцё было ня толькі поўнае ласкавых ды добрых словаў, але й шчырых словаў, якія адлюстроўвалі праўду пра Яго самога, а таксама пра навакольны сьвет.

У Дзеях 1:8 Ісус сказаў Сваім вучням, што калі Сьвяты Дух зыйдзе на іх, то яны меліся прыняць сілу стаць Яму сьведкамі. Аддаючыся Ягонай уладзе, мы будзем адчуваць жаданьне расказваць пра Яго іншым людзям. Адылі тое не азначае, што мы будзем непрыемнымі або паблажлівымі да іншых, як шмат хто баіцца. Насамрэч, мы, наадварот, будзем добрымі й спагадлівымі, распавядаючы іншым пра Ісуса і пра тое, як Ён ператварыў нашае жыцьцё.

Але казаць тое, што хоча Бог, не заключаецца адно толькі ў тым, каб расказваць іншым пра Ісуса. Акрамя таго, мы павінны выкарыстоўваць словы, каб размаўляць зь іншымі так, як Ісус: з дабрыню ды прабачлівасьцю, ухваляючы іншых за тое, кім яны ёсьць і за тое, што ў іх атрымліваецца рабіць добра. Гэтак робячы, мы дабраслаўляем іх і падбадзёрваем іх працягваць іхняе духоўнае падарожжа.

Ці вы мусіце зьмяніць нешта ў вашых гутарках з кім-небудзь у вашым жыцьці? Падумайце прынамсі пра адну такую асобу і як вы пачняцё адрозна размаўляць зь ёй наступнага разу як скантактуецеся.

Ці вы скажаце сёньня тое, што Бог хоча, каб вы сказалі?