የYouVersion አርማ
የፍለጋ አዶ

መጽ​ሐፈ ጥበብ 16

16
ስለ እስ​ራ​ኤል ድኅ​ነ​ትና ስለ ግብ​ፃ​ው​ያን ጥፋት
1ስለ​ዚ​ህም አም​ል​ኮ​ታ​ቸ​ውን በሚ​መ​ስል በሚ​ገባ ተቀጡ፥ በብዙ ተና​ካሽ ትን​ኞ​ችም ተሠ​ቃዩ። 2ለሕ​ዝ​ብ​ህም በጠ​ላ​ቶ​ቻ​ቸው ፊት በጎ አደ​ረ​ግ​ህ​ላ​ቸው፥ ለፍ​ላ​ጎ​ታ​ቸ​ውም ድር​ጭ​ትን ሰጠ​ሃ​ቸው። ጣዕሙ ልዩ የሆነ መና​ንም ይበሉ ዘንድ ሰጠ​ሃ​ቸው። 3እነ​ዚያ ግን መብ​ልን በተ​መኙ ጊዜ በእ​ነ​ርሱ ስለ ተላ​ከ​ባ​ቸው ፍጥ​ረት ከፍ​ላ​ጎ​ታ​ቸው ተመ​ለሱ፥ የዘ​ወ​ት​ሩ​ንም ልማድ ናቁ። እነ​ዚህ ግን ምግ​ብን በማ​ጣት ጥቂት ወራት ከተ​ቸ​ገሩ በኋላ ጣዕሙ ልዩ ለሆነ ምግብ ተዘ​ጋጁ። 4በእ​ነ​ዚህ ላይ ፍርድ ያለ ርኅ​ራኄ ይደ​ርስ ዘንድ ግድ ነው። ክፉ​ዎ​ችና በኀ​ይል የሚ​ገዙ ናቸ​ውና። ነገር ግን ለእ​ነ​ዚህ የሚ​ገ​ባው ጠላ​ቶ​ቻ​ቸው እን​ዴት እን​ደ​ሚ​ሠ​ቃዩ ያዩ ዘንድ ብቻ ነው።
5የክ​ፉ​ዎች አራ​ዊት ቍጣ ቢመ​ጣ​ባ​ቸው፥ በክ​ፉ​ዎች እባ​ቦች መን​ደ​ፍም ቢያ​ልቁ፥ ለጥ​ቂት ወራት ይቀጡ ዘንድ ታወኩ እንጂ ቍጣህ ለብዙ ጊዜ የጸ​ና​ባ​ቸው አይ​ደ​ለም፤ 6ይህም ምል​ክት የሕ​ግ​ህን ትእ​ዛዝ ያሳ​ስ​ባ​ቸው ዘንድ ለድ​ኅ​ነት ማስ​ጠ​ን​ቀ​ቂያ ሆና​ቸው። 7ሁሉን የም​ታ​ድን ሆይ፥ ከእ​ነ​ርሱ የተ​መ​ለ​ሰው በአ​ንተ ዳነ እንጂ በማ​የት ብቻ የዳነ አይ​ደ​ለም። 8በዚ​ህም ፈተ​ን​ኻ​ቸው፥ ከክፉ ሁሉ የም​ታ​ድን አንተ እንደ ሆን​ህም ጠላ​ቶ​ቻ​ች​ንን አሳ​መ​ን​ኻ​ቸው። 9የተ​ቈ​ና​ጣጭ ዝን​ብና የአ​ን​በጣ ንክሻ እነ​ዚ​ህን አጥ​ፍ​ት​ዋ​ቸ​ዋ​ልና፤ ለነ​ፍ​ሳ​ቸ​ውም ድኅ​ነ​ትን አላ​ገ​ኙም፤ በእ​ን​ደ​ዚህ ያለ ምሳሌ ልት​ፈ​ር​ድ​ባ​ቸው ይገ​ባ​ቸ​ዋ​ልና። 10በል​ጆ​ችህ ግን መርዝ ያለው የእ​ባ​ቦች ጥርስ በታ​ዘዘ ጊዜ አል​ጐ​ዳ​ቸ​ውም፥ ቸር​ነ​ትህ መጥቶ አድ​ኖ​አ​ቸ​ዋ​ልና። 11ሕግ​ህን ለማ​ሰብ ይህን ቀም​ሰ​ዋ​ልና፥ በጽኑ ዝን​ጋ​ዔም እን​ዳ​ይ​ወ​ድቁ፥ ተአ​ም​ራ​ት​ህ​ንም ከማ​ሰብ ወጥ​ተው በሌላ ሥራና መከራ እን​ዳ​ይ​ወ​ድቁ ፈጥ​ነው ዳኑ።
12አቤቱ፥ ሁሉን የሚ​ያ​ድን ቃልህ ነው እንጂ የሚ​ጠ​ጡት እን​ጨት ፥ የሚ​ቀ​ቡ​ትም መድ​ኀ​ኒት ያዳ​ና​ቸው አይ​ደ​ለም። 13በሕ​ይ​ወ​ትና በሞት ላይ ሥል​ጣን አለ​ህና፥ ወደ ሲኦል በሮች ታወ​ር​ዳ​ለህ፥ ከሲ​ኦ​ልም ታወ​ጣ​ለህ። 14ሰው ግን በክፉ ይገ​ድ​ላል፥ ነፍስ ከሥጋ ከተ​ለየ በኋላ አይ​መ​ለ​ስም፥ የተ​ለ​የች ነፍ​ስም አት​መ​ለ​ስም። 15ከእ​ጅህ ግን መሸሽ አይ​ቻ​ልም።
ማዕ​በል ግብ​ፃ​ው​ያ​ንን እንደ መታ
16ዝን​ጉ​ዎች እን​ዲ​ክ​ዱህ ባወ​ቅህ ጊዜ በክ​ን​ድህ ኀይል ተቀ​ሠፉ፤ በልዩ ዝና​ምና በረድ፥ ያለ ምሕ​ረ​ትና ያለ መገ​ታት በወ​ረደ በሰ​ማይ ሿሿቴ ጠፉ፥ በእ​ሳ​ትም አለቁ። 17ድንቅ ሥራስ ሁሉን በሚ​ያ​ጠፋ በውኃ ውስጥ የእ​ሳት ኀያል መሆ​ንና መሠ​ል​ጠን ነው። ዓለም ለጻ​ድ​ቃን ረዳት ነውና። 18የእ​ሳት ነበ​ል​ባል በዝ​ን​ጉ​ዎች ላይ የተ​ላኩ እን​ስ​ሳ​ትን እን​ዳ​ያ​ቃ​ጥል ለማዳ ሆነ፥ ነገር ግን ይህን ባዩ ጊዜ በእ​ግ​ዚ​አ​ብ​ሔር ፍርድ እን​ደ​ሚ​ጠፉ ያው​ቃሉ። 19የዐ​መ​ፀ​ኛ​ዋን ምድር ፍሬ ያጠፋ ዘንድ የእ​ሳቱ ኀይል በው​ኃው መካ​ከል የሚ​ነ​ድ​ድ​በት ጊዜ ነበር።
ለእ​ስ​ራ​ኤል መና ስለ መው​ረዱ
20ስለ ፍሬ​ውም ፋንታ የመ​ላ​እ​ክ​ትን ምግብ ለሕ​ዝ​ብህ መገ​ብ​ኻ​ቸው፥ ያለ ድካም የተ​ዘ​ጋጀ፥ ጣዕ​ሙም ከሚ​ጣ​ፍ​ጠው ሁሉ የሚ​በ​ልጥ፥ ጣዕ​ም​ንም ሁሉ የሚ​ያ​ስ​ንቅ ኅብ​ስ​ትን ከሰ​ማይ ላክ​ህ​ላ​ቸው። 21የሰ​ማ​ያ​ዊው መል​ክህ አር​አያ የሚ​ሆን መና ለል​ጆ​ችህ የፍ​ቅ​ር​ህን ጣዕም ገለጠ፥ ከእ​ር​ሱም ለሚ​በላ ጣዕሙ ይዘ​ዋ​ወር ነበር፥ ከም​ግ​ቦ​ችም ይልቅ ያሰ​በ​ው​ንና የወ​ደ​ደ​ውን ፍላ​ጎ​ቱን ለመ​ፈ​ጸም ያገ​ለ​ግ​ለው ነበር። 22በረ​ድና ውርጭ ከእ​ሳት ጋር ጸን​ተው ቆሙ፤ እሳ​ቲቱ በበ​ረዱ መካ​ከል እየ​ነ​ደ​ደች፥ በዝ​ና​ሞ​ችም መካ​ከል ቦግ ቦግ እያ​ለች፥ የጠ​ላ​ቶ​ችን አዝ​መራ ፍሬ እን​ዳ​ጠ​ፋች ያውቁ ዘንድ አል​ቀ​ለ​ጡም። 23ጻድ​ቃ​ንም ዳግ​መኛ ይህን በተ​መ​ገቡ ጊዜ የራ​ሳ​ቸ​ውን ምግብ ኀይል ይረ​ሳሉ።
24ፈጣሪ ሆይ፥ ፍጥ​ረቱ ሁሉ ለአ​ንተ ያገ​ለ​ግ​ላ​ልና፥ በዐ​መ​ፀ​ኞች ላይ የሚ​ላክ ፍር​ድን ታመ​ጣ​ለህ፥ በአ​ንተ ወደ​ሚ​ታ​መ​ኑም ይደ​ርስ ዘንድ ደስ​ታን ትሰ​ጣ​ለህ። 25ስለ​ዚ​ህም ያን​ጊዜ ስጦ​ታህ ነበ​ረች፥ ወደ ሥራ​ውም ሁሉ ትለ​ዋ​ወጥ ነበር፤ በለ​መ​ኑ​ትና በወ​ደ​ዱ​ትም ምግብ ሁሉ ታገ​ለ​ግል ነበር። 26አቤቱ በአ​ንተ ያመኑ ሰዎ​ችን ቃልህ ይጠ​ብ​ቃ​ቸ​ዋል እንጂ፥ ሰው የሚ​መ​ገ​በው የተ​ለ​ያየ የዘር ፍሬ እን​ዳ​ይ​ደለ የወ​ደ​ድ​ኻ​ቸው ልጆ​ችህ ያውቁ ዘንድ ነው። 27እሳት የማ​ያ​ጠ​ፋው መና በጥ​ቂት የፀ​ሐይ ሙቀት ሞቆ ቀል​ጧ​ልና። 28በፀ​ሐይ መውጫ በኩል አን​ተን እና​መ​ሰ​ግን ዘንድ፥ ወዳ​ን​ተም እን​ለ​ምን ዘንድ ፀሐይ ወደ እኛ እን​ዲ​መጣ ይፈ​ለ​ጋ​ልና ይህ ይታ​ወቅ ዘንድ ነው። 29ለማ​ያ​መ​ሰ​ግን አለ​ኝ​ታው እንደ ክረ​ምት ውርጭ ይቀ​ል​ጣ​ልና፥ እን​ደ​ማ​ይ​ረባ ርኩስ ውኃም ይፈ​ስ​ሳ​ልና።

ማድመቅ

Share

Copy

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ