የYouVersion አርማ
የፍለጋ አዶ

መጽ​ሐፈ ኢዮብ 17

17
1ነፍ​ሴን የሚ​ያ​ወ​ጣት ያስ​ጨ​ን​ቀ​ኛል#ዕብ. እና ግሪክ ሰባ. ሊ. ይለ​ያሉ።
መቃ​ብ​ር​ንም እመ​ኘ​ዋ​ለሁ፤ ግን አላ​ገ​ኘ​ውም፤
2እየ​ለ​መ​ንሁ ደከ​ምሁ፤#ዕብ. “አላ​ጋ​ጮች በእኔ ዘንድ አሉ” ይላል።
ምንስ አደ​ር​ጋ​ለሁ?
ባዕ​ዳ​ንም ገን​ዘ​ቤን ሰረ​ቁኝ።
3ከእኔ ጋር አጋና የሚ​ማታ ማን ነው?
4ልባ​ቸ​ው​ንም ከጥ​በብ ሰው​ረ​ኸ​ዋል፤
ስለ​ዚህ ከፍ ከፍ አታ​ደ​ር​ጋ​ቸ​ውም።
5ለብ​ዝ​በዛ ባል​ን​ጀ​ሮ​ቹን አሳ​ልፎ የሚ​ሰጥ ሰው፥
የል​ጆቹ ዐይ​ኖች ይጨ​ል​ማሉ።
6ለአ​ሕ​ዛ​ብም ምሳሌ አደ​ረ​ግ​ኸኝ፤
መሳ​ቂ​ያና መዘ​ባ​በ​ቻም ሆን​ኋ​ቸው።
7ዐይ​ኖች ከእ​ንባ የተ​ነሣ ፈዘዙ፥
ሁሉም እጅግ ተጸ​የ​ፉኝ።
8ደስ​ታ​ዬን ተማ​ም​ኛት ነበር፤ ነገር ግን ጠፋ​ች​ብኝ፤
አግ​ባ​ብስ ወደ ኃጥ​ኣን ትመ​ለስ ዘንድ ነው።
9ነገር ግን ወደ መን​ገዴ እንደ ምመ​ለስ እተ​ማ​መ​ና​ለሁ፤
እጆ​ችም የነጹ ናቸ​ውና፤ ደስ​ታ​ዬን አገ​ኛ​ታ​ለሁ።
10ነገር ግን እና​ንተ ሁሉ ወደ​ዚህ መጥ​ታ​ችሁ ታዩ​ኛ​ላ​ችሁ፤
በእ​ና​ንተ ዘንድ እው​ነ​ትን አላ​ገ​ኘ​ሁ​ምና።
11“ዘመ​ኖች በጩ​ኸት አለቁ፤
የልቤ ሥርም ተቈ​ረጠ።
12ቀኑ ሌሊት ሆነ​ብኝ።#ግሪክ ሰባ. ሊ. “ሌሊ​ቱን ወደ ቀን ለወ​ጥሁ” ይላል።
ከጨ​ለ​ማ​ውም የተ​ነሣ ብር​ሃኑ አጭር ነው።#ግእዙ “ወጽ​ል​መት ውስተ ገጸ ብር​ሃን ገብ​ዐኒ” ይላል።
13ብዘ​ገ​ይም ሲኦል ቤቴ ናት፤
ምን​ጣ​ፌም በጨ​ለማ ተነ​ጥ​ፎ​አል።
14ሞትን፦ አንተ አባቴ ነህ አል​ሁት፤
ትሎ​ች​ንም እና​ንተ እና​ቴም ወን​ድ​ሞቼም ናችሁ አል​ኋ​ቸው።
15እን​ግ​ዲህ ተስ​ፋዬ ወዴት ናት?
ዳግ​መ​ኛስ መል​ካም ነገ​ርን አያ​ታ​ለ​ሁን?
16ከእ​ኔስ ጋር ወደ መቃ​ብር ትወ​ር​ዳ​ለ​ችን?
አብ​ረ​ንስ በመ​ሬት ውስጥ እን​ቀ​በ​ራ​ለ​ንን?”

ማድመቅ

Share

Copy

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ