የYouVersion አርማ
የፍለጋ አዶ

መጽ​ሐፈ ዕዝራ ሱቱ​ኤል 1

1
አን​ደኛ ራእይ
1ከተ​ማ​ችን ኢየ​ሩ​ሳ​ሌም በጠ​ፋች በሠ​ላሳ ዓመት ዕዝራ የተ​ባ​ልሁ እኔ ሱቱ​ኤል በባ​ቢ​ሎን ነበ​ርሁ፤ በመ​ኝ​ታ​ዬም ደን​ግጬ ነበ​ርሁ፤ ፊቴም ተገ​ልጦ ነበር። በል​ቡ​ና​ዬም ዐሳቤ ይወ​ጣና ይወ​ርድ ነበር። 2የጽ​ዮ​ንን ጥፋ​ት​ዋን፥ በባ​ቢ​ሎ​ንም የሚ​ኖሩ ሰዎ​ችን ደስታ አይ​ቻ​ለ​ሁና። 3ሰው​ነ​ቴም ፈጽማ ታወ​ከች፤ የሚ​ያ​ስ​ፈራ ነገ​ር​ንም ከል​ዑል ጋር እና​ገር ጀመ​ርሁ። 4ስና​ገ​ርም እን​ዲህ አልሁ፥ “አቤቱ፥ ጌታ ሆይ፥ አስ​ቀ​ድሞ ምድ​ርን በፈ​ጠ​ር​ሃት ጊዜ አንተ ብቻ​ህን ይህን ያልህ አይ​ደ​ለ​ምን? አዳ​ምን በመ​ዋቲ ሥጋ ታስ​ገ​ኘው ዘንድ መሬ​ትን ያዘ​ዝ​ሃት አይ​ደ​ለ​ምን? 5እር​ሱም የእ​ጆ​ችህ ፍጥ​ረት ነው፥ በእ​ር​ሱም ላይ የሕ​ይ​ወ​ትን እስ​ት​ን​ፋስ እፍ አል​ህ​በት፤ በፊ​ት​ህም ሕያው ሆነ። 6ምድ​ርም ሳት​ጸና ቀኝህ ወደ ተከ​ለ​ቻት ወደ ገነት አገ​ባ​ኸው። 7እር​ሱ​ንም የጽ​ድቅ ትእ​ዛ​ዝን አዘ​ዝ​ኸው፤ ትእ​ዛ​ዝ​ህ​ንም አፈ​ረሰ፤ ከዚ​ህም በኋላ በእ​ር​ሱና በል​ጆቹ ላይ ሞትን አመ​ጣህ፤ አሕ​ዛ​ብና ሕዝብ፥ ነገ​ድና ቍጥር የሌ​ላ​ቸው መን​ደ​ረ​ተ​ኞ​ችም ከእ​ርሱ ተወ​ለዱ። 8አሕ​ዛ​ብም ሁሉ በየ​ሥ​ራ​ቸው ኖሩ። በፊ​ት​ህም በደሉ፤ አን​ተ​ንም ካዱ፤ አንተ ግን አል​ከ​ለ​ከ​ል​ሃ​ቸ​ውም። 9ዳግ​መ​ኛም በጊ​ዜው ጊዜ በም​ድር ላይና በዚህ ዓለም በሚ​ኖሩ ሰዎች ላይ የጥ​ፋት ውኃን አመ​ጣህ፤ አጠ​ፋ​ሃ​ቸ​ውም። 10ቅጣ​ታ​ቸ​ውም የተ​ካ​ከለ ሆነ፤ በአ​ዳም ላይ ሞትን እን​ዳ​መ​ጣህ እን​ደ​ዚሁ በእ​ነ​ዚ​ህም ላይ የጥ​ፋት ውኃን አመ​ጣህ። 11ከእ​ነ​ር​ሱም ስሙ ኖኅ የሚ​ባል አንድ ሰውን ከቤተ ሰቡ ጋር አተ​ረ​ፍህ፤ ከእ​ር​ሱም ጻድ​ቃ​ንና ኃጥ​ኣን ተወ​ለዱ።
12“ከዚ​ህም በኋላ ይበዙ ዘንድ፥ በም​ድር የሚ​ኖ​ሩ​ትም ይመ​ሏት ዘንድ በጀ​መሩ ጊዜ፥ ልጆ​ቻ​ቸ​ውም በበ​ዙና ከእ​ነ​ር​ሱም ብዙ የሚ​ሆኑ አሕ​ዛ​ብና ሕዝብ በተ​ወ​ለዱ ጊዜ፥ ከቀ​ደ​መው በደል ይልቅ እን​ደ​ገና እጅግ ይበ​ድሉ ጀመሩ። 13ከዚ​ህም በኋላ በፊ​ትህ በበ​ደሉ ጊዜ ከእ​ነ​ርሱ አን​ዱን ስሙ አብ​ር​ሃም የሚ​ባ​ለ​ውን መረ​ጥህ። 14እር​ሱ​ንም ወደ​ድ​ኸው፤ የዘ​መ​ኑ​ንም መጨ​ረሻ ለብ​ቻው በብ​ቻህ በሌ​ሊት አሳ​የ​ኸው። 15የዘ​ለ​ዓ​ለም ቃል ኪዳ​ን​ንም አጸ​ና​ህ​ለት፤ ልጆ​ቹ​ንም እስከ ዘለ​ዓ​ለም ፈጽ​መህ እን​ዳ​ታ​ጠ​ፋ​ቸው ተስፋ ሰጠ​ኸው። ይስ​ሐ​ቅ​ንም ሰጠ​ኸው፤ ለይ​ስ​ሐ​ቅም ያዕ​ቆ​ብ​ንና ኤሳ​ውን ሰጠ​ኸው። ያዕ​ቆ​ብ​ንም ለራ​ስህ ለየህ፤ ኤሳ​ውን ግን ጠላህ፤ ያዕ​ቆ​ብም ትልቅ ሕዝብ ሆነ፤ 16ዘሮ​ቹ​ንም ከግ​ብፅ ባወ​ጣ​ሃ​ቸው ጊዜ ወደ ደብረ ሲና ወሰ​ድ​ሃ​ቸው፤ 17ሰማ​ያ​ትን ዝቅ አደ​ረ​ግ​ህ​ላ​ቸው፤ ምድ​ር​ንም አነ​ዋ​ወ​ጥ​ህ​ላ​ቸው፤ ዓለ​ም​ንም አወ​ክ​ህ​ላ​ቸው፤ ጥል​ቁን አነ​ዋ​ወ​ጥ​ህ​ላ​ቸው፤ ባሕ​ሩ​ንም ከፈ​ል​ህ​ላ​ቸው። 18ለያ​ዕ​ቆብ ልጆች ሕግን፥ ለእ​ስ​ራ​ኤ​ልም ወገ​ኖች ትእ​ዛ​ዝን ትሰ​ጣ​ቸው ዘንድ የእ​ሳ​ትና የን​ው​ጽ​ው​ጽታ፥ የበ​ረ​ድና የነ​ፋስ የሚ​ሆኑ አራቱ የጌ​ት​ነ​ትህ ተአ​ም​ራት ተደ​ረጉ። 19ነገር ግን በእ​ነ​ርሱ የሕ​ግህ ፍሬ ይደ​ረግ ዘንድ ከእ​ነ​ርሱ ክፉ ዐሳ​ብን አላ​ራ​ቅ​ህም። ቀዳ​ማዊ አዳም ክፉ ልብን ገን​ዘብ አድ​ርጎ ነበ​ርና ድል ተነሣ። 20እርሱ ብቻ አይ​ደ​ለም፤ ከእ​ርሱ የተ​ወ​ለዱ ልጆ​ችም ሁሉ እንጂ። 21ከዚ​ህም በኋላ ያች ደዌ ከሕ​ግህ ጋር በሰዉ ሁሉ ልቡና ከክፉ ሥራ ጋር ኖረች፤ በጎ​ነ​ትም ጠፋች፤ ክፋት ግን ኖረች። 22ዘመን ዐለፈ፤ ዓመ​ትም ተፈ​ጸመ፤ ስሙ ዳዊት የሚ​ባል አገ​ል​ጋ​ይ​ህ​ንም አስ​ነ​ሣህ። 23ለስ​ምህ ከተ​ማ​ህን ይሠራ ዘንድ፥ መባ​ህ​ንም በው​ስ​ጥዋ ያቀ​ርብ ዘንድ ነገ​ር​ኸው። 24ብዙ ዓመ​ትም ሆነ፤ ምንም የሚ​ሠ​ሩት በጎ ሥራ ሳይ​ኖር በዚህ ዓለም የሚ​ኖሩ ሰዎች በደሉ። 25አዳም እንደ አደ​ረገ፥ ልጆ​ቹም ሁሉ እን​ዳ​ደ​ረጉ እነ​ር​ሱም ክፉ ዐሳ​ብን ገን​ዘብ አድ​ር​ገ​ዋ​ልና። 26ከተ​ማ​ህ​ንም በጠ​ላ​ቶ​ችህ እጅ አሳ​ል​ፈህ ሰጠህ።”
ባቢ​ሎን ከጽ​ዮን ጋር እንደ ተገ​ዳ​ደ​ረች
27ያን​ጊዜ እኔ በል​ቡ​ናዬ የጽ​ዮን ከተ​ማን እጅ ያደ​ር​ጓት ዘንድ በባ​ቢ​ሎን የሚ​ኖሩ ሰዎች ጽድ​ቅን በመ​ሥ​ራት በውኑ ይበ​ል​ጡ​ና​ልን? አልሁ። 28ከዚ​ህም በኋላ ወደ​ዚህ በደ​ረ​ስሁ ጊዜ ቍጥር የሌ​ለው ኀጢ​አ​ትን አየሁ፤ እነሆ፥ ለሠ​ላሳ ዓመት ሰው​ነቴ ብዙ ከሓ​ድ​ያ​ንን አየች፤ በዚ​ህም ልቡ​ናዬ አደ​ነቀ። 29ኃጥ​ኣ​ንን እን​ዴት እን​ደ​ም​ት​ታ​ገ​ሣ​ቸው፥ ለዝ​ን​ጉ​ዎ​ችም እን​ደ​ም​ት​ራ​ራ​ላ​ቸው፥ ወገ​ኖ​ች​ህ​ንም ጥለህ ጠላ​ቶ​ች​ህን እን​ዴት እን​ደ​ም​ት​ጠ​ብቅ አየሁ። 30የማ​ን​ንም አል​ተ​መ​ለ​ከ​ት​ህም፤ የዚ​ችስ መን​ገድ ፍጻ​ሜዋ እን​ዴት ነው? ጽድ​ቅን በመ​ሥ​ራት ባቢ​ሎን ከጽ​ዮን የም​ት​በ​ል​ጥ​በት አለን? 31አዎ፥ ከእ​ስ​ራ​ኤል ሌላ ወገን ያወ​ቀህ አለን? ወይስ በሕ​ግህ እንደ ያዕ​ቆብ የታ​መነ ሌላ ወገን አለን? 32ዋጋው ያል​ተ​ገ​ለጠ፥ ድካ​ሙም ያላ​ፈራ አለን? ወደ አሕ​ዛ​ብም በሄ​ድሁ ጊዜ ሕግ​ህ​ንና ትእ​ዛ​ዝ​ህን ሳያ​ስቡ ደስ ብሏ​ቸው አገ​ኘ​ኋ​ቸው። 33አሁ​ንም በእ​ርሱ ዘንድ የሚ​ዛን ውል​ብ​ል​ቢ​ትን የም​ት​መ​ስል ያህል አንሶ ይገኝ እንደ ሆነ የእ​ኛ​ንና በባ​ቢ​ሎን የሚ​ኖሩ ሰዎ​ችን ኀጢ​አት በሚ​ዛን መዝን። 34በዚህ ዓለም የሚ​ኖሩ ሰዎች በፊ​ትህ ያል​በ​ደሉ መቼ ነው? ወይስ ሕግ​ህን እን​ደ​ዚህ የጠ​በቀ ወገን ማነው? 35ፍጹም የሆነ ሕዝ​ብስ አይ​ገ​ኝም።

ማድመቅ

Share

Copy

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ