Goliat Moet ValVoorbeeld

VERWERPING MOET VAL 

Dawid was maar net 'n tiener toe hy by die geveg tussen die Israeliete en Filistyne opgedaag het. Hy was nie 'n lid van die weermag nie, maar het net voorrade vir sy broers kom aflewer. Terwyl hy in die kamp ingestap het, het hy Goliat se uittarting gehoor – en het gevra wie gaan hom “gelyk maak met die grond?” sy broer het nie van sy kommentaar gehou nie. Let op die teks: “Dawid se broer Eliab het gehoor wat hy met die manskappe praat en Eliab het hom vir Dawid vererg en gesê: Waarom het jy hierheen gekom…?” (1 Sam. 17:28)

Sy reaksie is nie 'n verrassing as ons die res van die verhaal ken nie. In 1 Samuel 16 lees ons hoe Samuel na Isai se huis toe gekom het om 'n nuwe koning vir Israel te salf. Isai het by die oudste, Eliab, begin. Eliab was die grootste, oudste, en die sterkste van al die broers. Hy sou sekerlik die nuwe koning word. Maar God sê, “Nee. Nie hy nie.” Ongetwyfeld het Eliab verwerp gevoel. Die stelsel het agterstevoor voorgekom. Hy is nie as koning gekies nie. Nee, die jongste broer is – die broer wat nie eens in tel was nie. Eliab het verwerp gevoel, en verwerpte mense verwerp ander.

Niemand van ons voel ons is goed genoeg nie. Of oulik genoeg nie. Of aanvaarbaar genoeg nie. Al wens ons dit was nie so nie, maak ander mense se opinies saak. 'n Woord van verwerping, selfs iets kleins wat nie eens bedoel was om ons seer te maak nie, kan klou en steek. 'n Klein saadjie van verwerping kan wortel skiet en chaos bring in seisoene wat kom. Dis nie lank nie, of ons vergeet dat God ons geskep het vir 'n doel en met 'n plan. Ons vergeet dat Hy ons nie vra om onsself met ander te vergelyk nie of iemand anders se wedloop te hardloop nie. Ons verloor uit die oog ons wonderbaarlike begin en herskepping deur Christus. Dit is nie lank voor ons beleef dat ons gepynig word deur hierdie reus van verwerping nie.

Om die oorwinning van Jesus oor die reus van verwerping te ervaar kom wanneer ons onsself sien soos wat ons hemelse Vader ons sien – as sy dierbare en geliefde kind. Soos Paulus geskryf het, “En omdat ons kinders is, is ons ook erfgename. Ons is erfgename van God, erfgename saam met Christus. Aangesien ons deel het aan sy lyding, sal ons ook deel hê aan sy heerlikheid.” God het jou nie aanvaar oor enigiets wat jy gedoen het nie, maar net omdat Hy jou liefgehad het (1 Johannes 4:19). Wat meer is, is dat God jou so liefgehad het dat Hy bereid was om 'n enorme koste aan te gaan om jou Syne te maak: die dood van sy eie Seun, Jesus, aan die kruis.

Stel jouself voor, Jesus wat vandag in jou oor fluister, “Ek het jou regtig, regtig lief. Ek is reeds tevrede met jou!” Dit mag laf voel om te dink dat die God van die hemel – die Skepper van die heelal – jou persoonlik ken. Baie van ons is oorstelp wanneer ons 30 “like’s” op sosiale media kry. En tog dink die God van die heelal aan jou! (Psalm 8) Hy het jou kom soek (sien Lukas 15:3-7).

Selfs voor jou geboorte, het God op rekord geplaas: “Ek kies jou as My eie.” Hierdie waarheid behoort 'n gevoel van aanvaarding in jou te bewerk. Jou waarde is nie opgesluit in wat jy bereik nie, maar in die feit dat Jesus vir jou gegee is. Jy is gemaak om deur jou hemelse Vader aanvaar en omarm te word. Jy is gemaak om liefgehê word, kosteloos. Jy leef vanuit sy aanvaarding, nie vir die aanvaarding van ander nie. Soos wat jy dit besef, sal die reus van verwerping uit jou lewe val.

Reageer

Watter redes het jy om deur God diep aanvaar te voel? Watter van hierdie redes is alreeds prominent in jou gedagtes? Watter is nie?

In watter opsig kan jy sê, “God het my gekies”? Wat beteken dit vir jou? Waarom is dit so belangrik?

Wat is die verskil tussen om te leef vir aanvaarding, teenoor om vanuit aanvaarding te leef? Hoe kan jy dit prakties toepas?