Grense 101Voorbeeld

Goed In, Sleg Uit

Grense help ons om ons eiendom te onderskei sodat ons dit kan versorg. Hulle help ons om ons harte te bewaar “meer as alles wat bewaar moet word” (Spreuke 4:23 AFR53). Ons moet dinge wat ons sal voed binne ons grense hou en dinge wat ons sal benadeel daarbuite. Kortom, grense help ons om die goeie binne en die slegte buite te hou. Hulle bewaar ons skatte (Matteus 6:19–20) sodat mense hulle nie sal steel nie. Hulle hou die pêrels binne en die varke buite (Matteus 7:6).

Soms het ons die slegte aan die binnekant en goeie aan die buitekant. In hierdie gevalle moet ons in staat wees om ons grense oop te maak om die goeie in te laat en die slegte uit te laat. Met ander woorde, daar moet hekke in ons grense wees. Byvoorbeeld, as ek agterkom dat ek pyn of sonde in my het, moet ek oopmaak en dit aan God en ander vertel sodat ek genees kan word. Om pyn en sonde te bely help om dit “uit te kry” sodat dit nie aanhou om my aan die binnekant te vergiftig nie (1 Johannes 1:9; Jakobus 5:16; Markus 7:21–23).

Wanneer die goeie aan die buitekant is, moet ons ons hekke oopmaak en “dit inlaat.” Jesus praat van hierdie verskynsel in die “ontvangs” van Hom en sy waarheid (Openbaring 3:20; Johannes 1:12). Ander mense het goeie dinge om vir ons te gee en vir hulle moet ons "ons harte wyd oopmaak" (2 Korintiërs 6:11–13). Dikwels sluit ons ons grense vir die goeie dinge van ander en bly ons in 'n toestand van ontbering.

Kortom, grense is nie mure nie. Die Bybel sê nie dat ons van ander “afgesluit” moet word nie; trouens, dit sê dat ons “een” met hulle moet wees (Johannes 17:11). Ons moet in gemeenskap met hulle wees. In elke gemeenskap het alle lede hul eie ruimte en eiendom. Die belangrikste is dat grense van eiendomme deurdringbaar genoeg moet wees om deurgang toe te laat en sterk genoeg om gevaar uit te hou.

Dikwels, wanneer mense mishandel word terwyl hulle grootword, keer hulle die funksie van grense om en hou die slegte binne en die goeie buite. Terwyl Marie grootgeword het, is sy deur haar pa mishandel. Sy is nooit aangemoedig om gesonde grense te ontwikkel nie. Gevolglik sou sy haarself afsluit en die pyn binne hou; sy sou nie oopmaak om uiting te gee aan haar seer en dit uit haar siel te kry nie. Sy wou ook nie oopmaak om ondersteuning van buite in te laat om haar te genees nie. Boonop sou sy voortdurend toelaat dat ander nog meer pyn in haar siel "stort". Gevolglik, toe sy om hulp kom vra, het sy baie pyn gedra, is steeds mishandel en was van ondersteuning van buite “afgesluit”.

Sy moes die manier waarop haar grense funksioneer omkeer. Sy het grense nodig gehad wat sterk genoeg was om die slegte buite te hou en hekke in daardie grense om die slegte wat reeds in haar siel was, uit te laat en die goeie wat sy broodnodig gehad het in te laat.