Psalms 77:1-20

Ek het met my stem tot God geroep, met my stem tot God; en hy het na my gehoor. Op die dag van my benoudheid het ek die HERE gesoek: my swere het in die nag geloop en nie opgehou nie; my siel het geweier om getroos te word. Ek het aan God gedink, en ek was ontsteld: ek het gekla, en my gees was oorweldig. Sela. U hou my oë wakker: ek is so ontsteld dat ek nie kan praat nie. Ek het die dae van die ou tyd, die jare van die ou tyd, oorweeg. Ek roep tot gedagtenis aan my lied in die nag: ek praat met my hart, en my gees het ywerig gesoek. Sal die HERE vir ewig verstoot? en sal hy nie meer gunstig wees nie? Is sy goedertierenheid vir altyd skoon weg? misluk sy belofte vir ewig? Het God vergeet om genadig te wees? Het hy in toorn sy barmhartighede toegesluit? Sela. En ek het gesê: Dit is my krankheid, maar ek sal dink aan die jare van die regterhand van die Allerhoogste. Ek sal dink aan die werke van die HERE; sekerlik sal ek dink aan u wonders van ouds. Ook sal ek oor al jou werk peins en oor jou handelinge praat. U weg, o God, is in die heiligdom; wie is so 'n groot God soos ons God? U is die God wat wonders doen; U het u sterkte onder die volke verkondig. U het U volk, die seuns van Jakob en Josef, met U arm verlos. Sela. Die waters het U gesien, o God, die waters het U gesien; hulle was bevrees; ook die dieptes was ontsteld. Die wolke het water uitgegiet, die lug het 'n geluid uitgestuur; jou pyle het ook na die buiteland gegaan. Die stem van jou donder was in die hemel: die weerlig het die wêreld verlig, die aarde het gebewe en gebewe. U weg is in die see, en u pad in die groot waters, en u voetstappe is nie bekend nie. U het u volk soos 'n kudde gelei deur die hand van Moses en Aäron.