Genesis 8:1-14

God het aan Noag gedink en aan al die lewende wesens en aan al die vee wat saam met hom in die ark was; Ook die fonteine van die watervloed en die vensters van die hemel is toegehou, en die reën uit die hemel is teruggehou; Die waters het voortdurend van die aarde af teruggekeer, en aan die einde van die honderd-en-vyftig dae het die waters afgeneem. Die ark het in die sewende maand, op die sewentiende dag van die maand, op die berge van Ararat gerus. Die waters het gedurig afgeneem tot die tiende maand: in die tiende maand, op die eerste dag van die maand, is die toppe van die berge gesien. En aan die einde van veertig dae het Noag die venster van die ark wat hy gemaak het, oopgemaak. Hy het 'n kraai uitgestuur wat heen en weer gegaan het totdat die waters van die aarde af opgedroog het. Hy het ook 'n duif van hom af uitgestuur om te sien of die water van die grond af afgeneem het; Maar die duif het geen rusplek vir haar voetsool gevind nie, en sy het na hom teruggekeer in die ark, want die waters was op die hele aarde; toe steek hy sy hand uit, neem haar en trek haar by hom in die ark in. Hy het nog sewe dae gebly; en hy het weer die duif uit die ark uitgestuur; Die duif het die aand by hom ingekom; en kyk, in haar mond was 'n olyf blaar wat afgepluk is; en Noag het geweet dat die waters van die aarde af verminder het. En hy het nog sewe dae gebly; en die duif uitgestuur; wat nie meer na Hom teruggekeer het nie. Dit het gebeur in die ses honderdste en eerste jaar, in die eerste maand, die eerste dag van die maand, het die waters van die aarde af opgedroog; en Noag het die deksel van die ark verwyder en gekyk, en kyk, die oppervlak van die grond was droog. En in die tweede maand, op die sewe en twintigste dag van die maand, het die aarde opgedroog.