Gewilde Bybelverse vanaf Лукастар 17

Deel

І пгендя Ісус лескє: — Уші і джя, патябе тийро ратиндя тут.

Минґ те ефтавар про дівес кєрела о бійнос протів туте і ефтавар про дівес манґєла тутар, гой те одмукєс лескє, і пгенела тукє: «Каїнав ман», — одмук лескє.

Єкг лендар, сар дикгля, со ов гіно сасардо, вісаліля і баре ганґога ашарелас ле Девлес. Ов пейля ко Ісусоскєре піндре і палікєрелас Лескє. Ода мануш есас самарянос.

Меркінен пал туменде. Те кєрела тийро пграл бійнос, повакєр лега, а те покаїнелапес, одмук лескє.

Ісус пгучля: — Чі на деш мануша пес жувжарде? Та кай гіне авер ейняджяне?

Рай ленґє отпгендя: — Те кє туменде гін патябе андро горчічно дів і тумен пгенена ле тутовскєре дубоскє: «Цірде тут аврі ле коренєнца і садзін тут андро морьос», — акор ов шунела тумен.

Сако, ко камела те ратинен пескєрі вовді, ода нашавела ла, а ко нашавела пескєрі вовді, ода сохранінела ла.

Ісус пгендя ко пескєре сікаде: — Андро светос міндик ейла ода, со ле манушен цірдел ко бійнос, та біда одалескє, прекал касте ода авел. Федер увлягас, гой лескє те фійґінен мельнічно бар андре мен і те чівен лес андро морьос, сар спокушінела хоча єкгєс кадале цікнендар.

Сар есас андро Нойоскєре дівеса, авка ейла андро дівеса ле Час Манушенґєрес: мануша ханас, пієнас, ленас пескє ромня, джянас роместе джі ко ода дівес, сар о Ной заґейля андро ковчег. Акор авля баро пані і саворен мурдардя.