Gewilde Bybelverse vanaf मत्ती 17

Deel

वय्‌कलं धयादिल – “छिमिसं क्‍वात्तुक विश्‍वास याये मफुगुलिं अथे याये मफुगु खः। जिं धात्‍थें धाये – छिमिके तू छगः ग्‍वःछि जक विश्‍वास दःसां छिमिसं थ्‍व पहाडयात ‘थनं चिला हुँ’ धाःसा चिलावनी। छिमिसं याये मफुगु छुं नं दइ मखु।

पत्रुसं थथे धयाच्‍वंबलय् तसकं थीगु सुपाँय् वयाः इमित त्‍वपुल। अले सुपाँय् दुनें थथे धयाहःगु सः ताये दत – “थ्‍व जि यःम्‍ह काय् खः। थ्‍व लिसे जि तसकं लय्‌तायागु दु। थ्‍वं धाःगु खँ न्‍यँ।”

वय्‌कलं धयादिल – “छिमिसं गथे जक विश्‍वास याये मफुगु? जि छिपिंनाप ग्‍वःन्‍हु हे च्‍वनीतिनि धकाः? जिं छिमित गुलि जक सह यानाच्‍वनेगु? मचायात थन हजि।” अले वय्‌कलं भूतआत्‍मायात हक्‍काः पितिनाछ्वयादिल। अबलय् हे व मचा लन।