Newari - 1986 Edition (Drama NT)

येशू पहाडं क्‍वहां झाय्‌वं ग्‍वाः ग्‍वाः मनूत वय्‌कः नाप वन। अबलय् हे छम्‍ह कोह्रिम्‍ह मनुखं वयाः वय्‌कःयात भागियानाः थथे धाल – “प्रभु, छिं यय्‌कादीसा जितः शुद्ध यानादी फु।”
अले वय्‌कलं वयात थियाः धयादिल – “छ शुद्ध जुइमा।” थुलि धाय्‌वं हे व कोह्रि ल्‍वचं शुद्ध जुल। अले वय्‌कलं वयात धयादिल – “न्‍यँ, थ्‍व खँ सुयातं कने मते। पुजाहारीतय्‌थाय् वनाः छं थःगु ल्‍वय् लाःगु क्‍यँ। अले फुक्‍कसितं सीकेत व्‍यवस्‍थाय् च्‍वया तः थें माःकथं छाय्‌छी या।”


येशू कफर्नहुमय् झाःबलय् छम्‍ह रोमी कप्‍तानं वयाः वय्‌कःयात थथे बिन्‍ति यात – “प्रभु, जिम्‍ह छम्‍ह च्‍यःयात पक्षवातं कयाः तसकं हे सास्‍ती जुयाच्‍वन।”
वय्‌कलं धयादिल – “जि वयाः वयात लाय्‌काबी।”
अले वं धाल – “प्रभु, जिगु छेँय् दुहां झायेत छितः मल्‍वः। छिं धया जक दीसां जिम्‍ह च्‍यः लायावनी। जिगु क्‍वय् सिपाइँत दुसां जिगु च्‍वय्‌नं तःधंपिं मनूत दु। जिं सिपाइँतय्‌त ‘वा’ धाःसा इपिं वइ। अले ‘हुँ’ धाःसा वनी। अथे हे दासयात ‘थथे या’ धाःसा वं अथे हे याइ।”
वय्‌कलं थ्‍व खँ न्‍यनाः अजू चायाः वय्‌कः नाप वःपिं मनूतय्‌त थथे धयादिल – “जिं छिमित धात्‍थें धाये – जिं थपाय्‌सकं विश्‍वास याइम्‍ह मनू ला इस्राएलय् हे नं मखना। जिं छिमित धाये – पुर्ब व पच्‍छिमं यक्‍व हे मनूत वयाः अब्राहाम, इसहाक व याकूबपिं नाप स्‍वर्गयागु राज्‍यय् च्‍वनी। राज्‍यय् थ्‍याःपिं मनूतय्‌त धाःसा पिने तसकं खिउँसे च्‍वंथाय् वान्‍छ्वया हइ। अले इपिं अन ख्‍व जक ख्‍वयाः वा न्‍ह्ययाच्‍वनी।”
अले वय्‌कलं व कप्‍तानयात धयादिल – “छेँय् हुँ छ, छं विश्‍वास याःथें हे जुइमा।” अबलय् हे वया च्‍यः लन।


छन्‍हु येशू पत्रुसयागु छेँय् झाल। उबलय् पत्रुसया ससःमां तसकं ज्‍वर वय्‌काः लासाय् ग्‍वारातुलाच्‍वन। वय्‌कलं वयागु ल्‍हाः थियादिल। अले वयागु ज्‍वर क्‍वलाना वन। अले वं दनाः वय्‌कःपिन्‍त नके त्‍वंके याः जुल।
बहनी जूबलय् मनूतय्‌सं भूत दुबिना च्‍वंपिं तःम्‍हय्‌सित हे वय्‌कःयाथाय् हल। म्‍हुतुं जक नवानाः येशूं भूत दुबिना च्‍वंपिन्‍त लाय्‌कादिल, अले हानं म्‍हंमफुपिन्‍त नं लाय्‌कादिल। यशैया अगमवक्तां धयाथकूगु खँ पूवंकेत वय्‌कलं थथे यानादीगु खः –

“प्रभु थःम्‍हय्‌सिनं हे झीगु ल्‍वय्‌ली
फुक्‍कं लिकयाः यंकादिल।”


येशूं थःगु जवंखवं यक्‍व मनूतय्‌त खनाः चेलातय्‌त समुद्र पारि वनेगु उजं बियादिल।
वय्‌कः झायादीत्‍यंबलय् छम्‍ह शास्‍त्रीं वयाः थथे धाल – “गुरुजु, छि गन गन झाइ जि नं ल्‍यूल्‍यू वये।”
वय्‌कलं लिसः बियादिल – “ध्‍वंतय् च्‍वनेत प्‍वाः दु, झंगःतय् च्‍वनेत स्‍वँ दु, मनूया काय्‌या धाःसा छ्यं दिकेत नं थाय् मदु।”
मेम्‍ह छम्‍ह चेलां नं थथे धाल – “प्रभु, जितः जिमि अबुयागु सीम्‍ह निं थुने बियादिसँ।”
वय्‌कलं वयात धयादिल – “सीम्‍हयात सीम्‍हय्‌सिनं हे थुनी। छ जि लिसे वा।”


येशू अनं नांचाय् च्‍वनाः झाल। चेलात नं वय्‌कः नाप हे वन। उबलय् हे आकाझाकां तसकं ग्‍यानापुक ग्‍वःफय् वल। लःयागु किसिद्वम्‍बलं नांचायात त्‍वपुइत्‍यन। वय्‌कः धाःसा द्यनाच्‍वन। चेलातय्‌सं वनाः वय्‌कःयात थनाः थथे धाल – “प्रभु, जिमित बचय् यानादिसँ। जिपिं लखय् दुनिन।”
अले वय्‌कलं इमित धयादिल – “छिपिं छाय् अपाय्‌सकं ग्‍यानागु? छिमिसं जितः अज्‍जं क्‍वात्तुक विश्‍वास याये मफुनि ला?” थुलि धयाः वय्‌कलं दनाः ग्‍वःफय्‌यात व लःद्वम्‍बःयात हक्‍कादिल। अले ग्‍वःफय् दित, लःद्वम्‍बः नं दित।
थ्‍व खनाः इपिं छक्‍क जुल। अले थथे धाल – “थ्‍व गज्‍याःम्‍ह मनू खः? समुद्र व फसंनापं थ्‍व मनूयागु खँ न्‍यं।”


येशू समुद्र पारिइ गदरिनीतय्‌गु देशय् झायादीबलय् भूत दुबिना च्‍वंपिं निम्‍ह मनूतय्‌सं दिपं पिहां वयाः वय्‌कःयात नापलात। थुपिं तसकं हे ग्‍यानपुसे च्‍वंगुलिं अनं सुं हे मजू।
वय्‌कःयात खनेवं हे इपिं थथे धकाः चिल्‍लाय् दनाः हाल – “हे परमेश्‍वरया काय्, छि जिमिथाय् छाय् झायागु? मत्‍यवं हे जिमित सजाँय बीत झायागु ला?”
अन हे लिक्‍क छबथां फात नं ज्‍वया तःगु दु। भूततय्‌सं वय्‌कःयात थथे धकाः बिन्‍ति यात – “छिं जिमित पितिना हे दीगु जूसा थ्‍व फातय्‌के दुबीगु उजं बियादिसँ।”
अले वय्‌कलं इमित धयादिल – “हुँ।” अले मनूतय्‌गु म्‍हं पिहां वनाः भूतत अन ज्‍वयातःपिं फातय्‌के दुबित। अले फात फुक्‍क ब्‍वाँय् वनाः भीरं क्‍वब्‍वात। अले समुद्रय् कुतुं वनाः सित।
फा ज्‍वयाच्‍वंपिन्‍सं शहरय् वनाः अन जूगु खँ फुक्‍कं न्‍यंकल। भूत दुबिना च्‍वंपिन्‍त छु जूगु खः व नं न्‍यंकल। अले शहरय् च्‍वंपिं मनूत फुक्‍क वय्‌कःयात स्‍वः वल। इमिसं वय्‌कःयात अनं पिहां झासँ धकाः बिन्‍ति यात।

Luister na मत्ती 8