Newari - 1986 Edition (Drama NT)

“मेपिन्‍त दोष बी मते, अले छिमित नं दोष बी मखु। छाय्‌धाःसा गथे छिमिसं मेपिन्‍त दोष बिल, अथे हे छिमित नं दोष बी। गुलि छिमिसं कर्पिन्‍त बिल, उलि हे छिमित नं बी।
“छिमि किजाया मिखाय् च्‍वंगु धू खंम्‍हय्‌सिनं थःगु मिखाय् च्‍वंगु सुपः छाय् मखन? थःगु मिखाय् सुपः दुहां वनाच्‍वंगु मखंम्‍हय्‌सिनं छिमि किजाया मिखाय् धू दुहां वनाच्‍वंगु खँय् छाय् वास्‍ता याः जुइ माल? थःगु हे मिखाय् च्‍वंगु सुपः मखंम्‍हय्‌सिनं छिमि किजाया मिखाय् च्‍वंगु धू लिकयाबी धकाः गथे धाये फइ? हे निपाः ख्‍वाःपाः दुपिं, न्‍हापां थःगु मिखाय् च्‍वंगु सुपः निं लिका। अले तिनि कर्पिनिगु मिखाय् च्‍वंगु धू खंकाः लिकाये फइ।
“च्‍वखगु चिज खिचायात बी मते, अथे याःसा वं छिमित हे न्‍याः वइ। फाया न्‍ह्यःने मोती वान्‍छ्वया बी मते, अथे याःसा वं थुकियात न्‍हुत्तु न्‍हुयाबी।


“फ्‍वँ, अले छिमित बी, माला स्‍व, अले छिमिसं लुइके फइ, सः ब्‍यु, अले लुखा चाय्‌काबी। छाय्‌धाःसा फ्‍वंपिन्‍त बी, माला स्‍वःपिन्‍सं लुइकी, अले सः ब्‍यूम्‍हय्‌सित चाय्‌काबी।
“अज्‍याःम्‍ह सु बौ दइ? सुनां काय्‌नं मरि फ्‍वनीबलय् ल्‍वहं बी? अथे हे न्‍या फ्‍वनीबलय् सर्प बी? मभिंपिं जुयाः नं छिमिसं थः मस्‍तय्‌त भिंगु भिंगु बी सः धाःसा स्‍वर्गय् च्‍वनादीम्‍ह बाःनं जक थःके फ्‍वंम्‍हय्‌सित झन भिंगु बियामदी ला?
“छिमित मेपिन्‍सं छु याःसा यः छिमिसं नं इमित अथे हे या। थ्‍व हे खँ व्‍यवस्‍था व अगमवक्तातय्‌सं स्‍यना थकूगु खः।


“चिब्‍यागु ध्‍वाखां दुहां हुँ, छाय्‌धाःसा नरकय् वनीगु ध्‍वाखा तब्‍या, अले लँ तब्‍या जुइ। वने अःपुगुलिं थ्‍व ध्‍वाखां दुहां वनीपिं यक्‍व दइ। जीवनयागु ध्‍वाखा धाःसा चिब्‍या, अले लँ चिब्‍या। उकिं थनं जुइपिं मनूत यक्‍व दइ मखु।


“फताहा अगमवक्तात खनाः होश या, छाय्‌धाःसा थुपिं फैचायागु ख्‍वाःपालं पुया वइ। दुनें धाःसा थुपिं ग्‍यानापुपिं गुँखिचा थें जुइ। थुमिगु ज्‍या स्‍वयाः छिमिसं थुमित म्‍हसीके फइ। कंझालय् दाख सइ मखु। अथे हे कंमाय् यःमरि सइ मखु। भिंगु सिमाय् भिंगु हे फल सइ। अथे हे मभिंगु सिमाय् मभिंगु हे फल सइ। भिंगु सिमाय् मभिंगु फल गुबलें सइ मखु। अथे हे मभिंगु सिमाय् भिंगु फल गुबलें सइ मखु। अय्‌जूगुलिं भिंगु फल मसःगु सिमायात पालाः छ्वय्‌काछ्वइ। थुकथं इमिगु ज्‍यां हे इपिं भिं ला कि मभिं धकाः सीके फइ।


“जितः ‘प्रभु, प्रभु’ जक धयाजुइपिं मनूत परमेश्‍वरयागु राज्‍यय् दुहां वने फइ मखु। स्‍वर्गय् च्‍वनादीम्‍ह जिमि बाःयात लय्‌तायेक ज्‍या याना जूपिं जक वय्‌कःयागु राज्‍यय् दुहां वने फइ। न्‍याय याइखुन्‍हु यक्‍वसिनं जितः थथे धाइ – ‘प्रभु, प्रभु, छिगु नामं जिमिसं अगमवाणी कना मवया ला? छिगु हे नामं भूत दुबिना च्‍वंपिं मनूतय्‌त लाय्‌का मवया ला? अले छिगु हे नामं यक्‍व हे अजू चायापुगु ज्‍या मयाना ला?’ जिं इमित थथे लिसः बी – जिं छिमित म्‍ह हे मस्‍यू। मभिंगु ज्‍याखँ यानाजुइपिं, छिपिं फुक्‍कं जिथासं तापाक्‍क हुँ।


“अय्‌जूगुलिं जिगु वचन न्‍यनाः उकथं हे याइम्‍ह मनू ल्‍वहं दुथाय् छेँ दनीम्‍ह बुद्धि दुम्‍ह मनू थें खः। वं छेँ दय्‌के धुंकाः तसकं वा वयाः बाः वल। हानं तसकं फय् वयाः वयागु छेँय् कल। अय्‌नं ल्‍वहंयागु बल्‍लाःगु जगय् दनातःगुलिं वयागु छेँ मदुन। अथे हे जिगु वचन न्‍यनाः नं उकथं मयाइम्‍ह मनू फि दुथाय् छेँ दय्‌कीम्‍ह मूर्ख मनू थें खः। वं छेँ दय्‌के धुंकाः तसकं वा वयाः बाः वल। हानं तसकं फय् वयाः वयागु छेँय् कल। अले वयागु छेँ दुनावन।”
अन च्‍वंपिं मनूत फुक्‍कं येशूं धयादीगु थ्‍व खँ न्‍यनाः छक्‍क जुल। छाय्‌धाःसा वय्‌कलं इमि शास्‍त्रीतय्‌सं थें मखु, बरु अधिकार दुम्‍ह मनुखं थें स्‍यनादिल।

Luister na मत्ती 7