Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Luc 7

Dlulisela

Am hynny meddaf i ti, maddeuwyd llawer o bechodau iddi: canys carodd yn fawr, o achos i’r neb y maddeuer ychydig, ychydig a gâr efe. Ac efe a ddywedodd wrthi: maddeuwyd i ti dy bechodau.

Ac efe a ddywedodd wrth y wraig: dy ffydd a’th gadwodd, dos mewn tangneddyf.

A chan sefyll wrth ei draed ef o’r tu ôl, ac ŵylo, hi a ddechreuodd olchi ei draed ef â dagrau, a’u sychu â gwallt ei phenn, a hi a gusanodd ei draed ef, ac a’u hirodd â’r ennaint.

Am hynny ni thybiais fy hun yn deilwng i ddyfod attat, eithr dywet ti’r gair, ac iach fydd fyng-was. O blegit dyn wyf finne wedi ei osod tann awdurdod, a chennif filwŷr tanaf, ac meddaf wrth hwn, dos, ac efe a aiff, ac wrth arall, tyret, ac efe a ddaw, ac wrth fyng-wâs, gwna hynn, ac efe a’i gwna. Pan glybu’r Iesu y pethau hyn, rhyfeddu a wnaeth o’i blegit ef, a throi, a dywedyd wrth y bobl oedd yn ei ganlyn: yr ydwyf yn dywedyd i chwi, na chefais gymmaint o ffydd yn yr Israel.

A’r awr honno efe a iachâodd lawer oddi wrth glefydau, a phlauau, ac ysprydion drwg: ac i lawer o ddeillion y rhoddes efe eu golwg. A’r Iesu a attebodd gan ddywedodd wrthynt: ewch ymmaith a mynegwch i Ioan y pethau a welsoch, ac a glywsoch: fod y deillion yn cael eu golwg, y cloffion yn rhodio: y gwahan-gleifion yn eu glanhau, y byddariaid yn clywed, y meirw yn cyfodi, a’r tlodion yn derbyn yr Efengyl.