Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Luc 8

Dlulisela

A’r hwn a [syrthiodd] ar y tîr da, yw y rhai, â chalon rywiog dda, ydynt yn gwrando y gair, ac yn ei gadw, ac ydynt yn ffrwytho trwy amynedd.

A’r hwn a syrthiodd ym mysc drain, yw y rhai a wrandawsant ond wedi iddynt fyned ymmaith hwy a dagwyd gan ofalon, a golud, a meluswedd buchedd, ac nid ydynt yn dwyn ffrwyth.

Y rhai ar y graig [yw] y rhai pan glywant y gair a’i dderbyniant yn llawen: eithr y rhain nid oes ganddynt wreiddin, y rhai ydynt yn credu tros amser, ac yn amser profedigaeth yn cilio.

Ac efe a ddywedodd wrthynt, pa le y mae eich ffydd chwi? ac ofni a rhyfeddu a wnaethant, gan ddywedyd y naill wrth y llall: pwy yw hwn, sydd yn gorchymyn y gwynt a’r dwfr, a hwynteu yn vfyddhau iddo?

A’r rhai ar ymyl y ffordd ydyw y rhai sy yn gwrando, wedi hynny y mae diafol yn dyfod ac yn dwyn ymmaith y gair o’u calonnau hwynt, rhag iddynt gan gredu fod yn gadwedig.

Canys nid oes dim dirgel, a’r ni bydd amlwg, na dim cuddiedig, a’r nis gwybydder, ac na ddaw i’r goleu.

Pan welodd y wraig nad oedd hi yn guddiedig, hi a ddaeth tann grynu, ac a syrthiodd wrth ei draed ef, ac a fynegodd iddo yng-ŵydd yr holl bobl, am ba achos y cyffyrddase hi ag ef, ac modd yr iachausid hi yn ebrwydd. Ac yntef a ddywedodd wrthi, cymmer gyssur ferch, dy ffydd a’th iachâodd: dos mewn tangneddyf.

Yna yr aethant atto, ac y deffroasant ef gan ddywedyd, ô feistr, ô feistr ddarfu am danom, ac efe wedi ei gyfodi, a geryddodd y gwynt a’r tonnau dwfr: a hwynt a beidisant, a hi a aeth yn dawel.