Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Luc 5

Dlulisela

Pan beidiodd â llefaru, efe a ddywedodd wrth Simon, gyrr i’r dwfn, a bwriwch eich rhwydau am helfa.

Yna yr attebodd Simon, ac a ddywedodd wrtho, ô feistr er i ni boeni ar hŷd y nos, ni ddaliasom ni ddim: er hynny ar dy air di mi a fwriaf y rhwyd. Ac wedi iddynt wneuthur hyn, hwynt hwy a ddaliasant liaws mawr o byscod: a rhwygodd a eu rhwyd hwynt

Yntef oedd yn cilio o’r nailltu yn y diffaethwch, ac yn gweddio.

Ni ddaethum i alw’r cyfiawn, ond pechaduriaid i edifeirwch.

Pan welodd Simon Petr hyn, efe a syrthiodd wrth liniau’r Iesu, gan ddywedyd: dos ymmaith oddi wrthif, canys dŷn pechadurus wyfi.

A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt: nid rhaid i’r rhai iach wrth feddig, ond i’r rhai cleifion

A phan ddugasant y llongau i’r tir, hwynt hwy a adawsant bob peth, ac a’i dilynasant ef.

Ac fel yr oedd efe mewn rhyw ddinas, wele ŵr yn llawn o’r gwahanglwyf, a phan welodd efe yr Iesu, efe a syrthiodd ar ei wyneb, ac a ymbiliodd ag ef gan ddywedyd, o Arglwydd os ewyllyssi di, ti a elli fyng-lanhau. Ac yntef gan estyn ei law a’i cyffyrddodd ef gan ddywedyd, yr wyf yn ewyllyssio, bydd lân: ac yn ebrwydd y gwahan-glwyf a’i gadawodd ef.

A’r gair a aeth fwy-fwy am dano ar llêd, a llawer o bobl a ddaethant yng-hyd iw wrando, ac i gael iechyd ganddo o’u clefydau.