Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lûqa 5

Dlulisela

Îsay qiseyê xo qedînay se, Sîmonî rê va: “Qayixanê xo biramê cayandê xorîya ew torranê xo çekerê aw mîyan ki şima masey tepêşê!”

Sîmonî Îsay rê va: “Begê mi, ma bîşewka hetanî şewra ma hend torrî çekerdî ew fina zî ma nêşa teba tepêşim. Hima vatişdê to sera ez do fina zî çekera.” Nay sera, înan torrê xo çekerdî. Hendik bol masey kewtî mîyan ki hima hima torrê ci do bidirryayê.

Hima wext bi wext Îsay xo antê cayo bêveng û bêhes ki duay bikero.

Îsay zî înan rê wuna va: “Ez qandê merdimandê rindan nîyameya, ez qandê gunakaran ameya ki ê tewbe bikerê. Merdimê ki nêweşî nîyê, ê mehtajê tixtorî zî nîyê, êyê ki nêweşî yê, xora ê mehtajî yê.”

Senî ki Sîmon Petrûsî no wuna dî, xo eşt lingandê Îsay ver û ci ra reca kerd: “Rebbî, mi ra dûrî vindi, ez merdimêndo gunakar a!”

Îsay zî înan rê wuna va: “Ez qandê merdimandê rindan nîyameya, ez qandê gunakaran ameya ki ê tewbe bikerê. Merdimê ki nêweşî nîyê, ê mehtajê tixtorî zî nîyê, êyê ki nêweşî yê, xora ê mehtajî yê.”

Bahdo, înan qayixê xo gol ra antî herr ser, heme çî uja di verada ew Îsay dima şî.

Rojê jû sûk di Îsa raştê jew merdimî ame, ganê ci pêro geyrabi nêweşînda cizamî ya. Senî ki ey Îsa dî, xo çekerd lingandê ci ver, rîyê xo na erda ew reca kerd: “Begê mi, eki ti buwazê, ti şenê mi weş kerê!” Îsay destê xo kerd derg û na ey ser ew va: “Ez qayil a ti weş bê!” Mêrdek a çeq di nêweşînda cizamî ra reya.

Nay sera xebera Îsay verî ra vêşî bî vila. Merdimî qelfe qelfe ameyê Ey hetek ki goştareya ey bikerê, ew O nêweşîna înan weş kero.