Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Маттай 14

Dlulisela

Тек гючлю елни гёргенде, къоркъа. Батмагъа башлагъанда: – Я Раббим! Мени къутгъар! – деп къычырып йибере. Иса, шоссагьат къолун узатып, Петерни тутуп, огъар: – Гьей имандан языкъ! Неге шеклик этдинг? – деп сорай.

Тек гючлю елни гёргенде, къоркъа. Батмагъа башлагъанда: – Я Раббим! Мени къутгъар! – деп къычырып йибере.

О буса шоссагьат олагъа булай дей: – Гьалекленмегиз! Менмен! Къоркъмагъыз!

Шо заман Огъар Петер: – Я Раббим! Эгер Сен бусанг, сувну уьстю булан юрюп, Сени янынга гелмеге магъа да буйрукъ эт, – дей. – Гел, – дей Иса. Петер, къайыкъдан чыгъып, Исаны янына бармакъ учун, сувну уьстю булан юрюй.

Къайыкъдагъы якъчылары буса: – Сен гертиден де Аллагьны Уланысан, – деп, ювугъуна барып, Исагъа сужда этелер.

Амма Иса олагъа: – Олагъа гетмеге тарыкъ тюгюл, олагъа ашама затны сиз беригиз, – дей. – Бизин мунда янгыз беш экмегибиз де, эки балыгъыбыз да тюгюл ёкъ, – деп жавап берелер якъчылары.

Иса булай дей: – Оланы мунда Магъа алып гелтиригиз. Иса халкъгъа отну уьстюнде олтурмагъа буюра. О беш экмекни де, эки балыкъны да алып, кёкге багъып къарап, шюкюр дуа эте. Сонг, сындырып, экмеклени якъчыларына бере, олар да халкъгъа пайлайлар.

Барысы да ашап тоялар. Къалгъан гесеклени жыйып, он эки земгилни толтуралар.