Matthäus 9
9
Dit 9. Capitel.
1Da stapt hi aur önt Skep, en foar weder aur tö di Üder Sid, en kâm ön sin Uningstad.
2En lukke hjir, diär brågt ja jen van di Jigt gebrekkelk tö höm, diär üp en Bääd laid. Diär Jesus nü jaar Gloow saag, said hi tö di Mensk, diär van di Jigt plåget waad: “Hå man gud Mud, din Send es di foriwen.”
3En sé nü! Som Skreftliirten said bi jam salw: “Hi last Gott.”
4Diär Jesus nü jaar Taagten markt, said hi: “Hurom täänk I sok Arigs ön ju Hart?”
5Wat es legter tö sien: Din Send es di foriwen, of: Stuun âp en gung?
6Mar omdat I nü weet, dat di Menskenseen Magt heed, Send tö foriwen, said hi tö di, diär van di Jigt gebrekkelk wiär: Stuun ap, nem din Bääd, en gung tüs.
7En hi stönd âp en ging tüs.
8Diär di Kär Lid dit saag, forwundnert ja jam, en lowet Gott, diär sa en Magt di Mensken iwen heed.
9En diär Jesus diärvan firder ging, såg hi en Mensk bi di Tolsteid setten, di hjit Matthäus, en Jesus said tö höm: “Fölge mi!” En hi stönd âp, en fölligt höm.
10En hat kâm tö pas, dat hi önt Hüs tö Staal seet, diär kâm vuul Tolners en Sendners, en seet tö Staal me Jesus en sin Lirlings.
11Üs di Farisäers dit saag, said ja tö sin Lirlings: “Hurom et ju Meister me di Tolners en Sendners?”
12Diär Jesus dit hjert, said hi tö jam: “Di Sündnen ha di Meister ek nödig, mar di Krånken.
13Mar gung hen en lir jam: wat et tö bedüden heed: Di Barmhartigheid håget mi, mar dit Afer ek.
14Da kam Johannes sin Lirlings tö höm en sprok: “Hurom faste wü en di Farisäer sa vuul, en din Lirlings faste ek?”
15Jesus said tö jam: Kjen di Brödlepslid bedrüwwet wiis, sa lung üs di Bridman bi jam es? Mar diär wel en Tiid kom, dat di Bridman van jam nommen es, da mut ja faste.
16Nemmen klüttet en oald Rok me wat ni Tjüg, for di Klüt rewt dag weder bi tö of, en di Gat ud slimmer üs tö voaren.
17Em fält uk ek Saft ön oald ledern Sakker, for da wild di Sakker ön tau riiw, en di Most ütlåp en di Sakker wiär tö nönt. Mar em fält Most ön di Slükken, diär ni sen, da ūđ-s biding me arküder behölden.
18Diär hi sa tö jam spreken hed, da kâm er jen van di Oppersten, en fääl höm tö Fut, en said: “Herr, min Dågter es effen stürwen, mar kom en li di Hund üp hör, da ud-s weder lewendig.”
19En Jesus stönd âp en fölgt höm eter, en sin Lirlings ging me.
20En lukke hjir, en Wüf, diär twelf Jår di Blödgang hed, kâm van beeften tö höm hen en röört di Soom van sin Aurrok ön.
21For jü said bi hör salw: “Måt ik man sin Kloađ önrör, da wåđ ik nog sünđ.”
22Diär kiirt Jesus sik om, en saag hör, en said: “Behōāld gud Mud, min Dågter, din Glo̊w heed di holpen.” En van di Stünđ of ön wåd di Wüf sünđ.
23En diär hi ön di Opperst sin Hüs kâm, en di Spöllid en dit Wugin van dit Volk såg.
24Said hi tö jam: Gung fuurt, for di Fåmen es ek doad, mar jü slääpt.
25Diär hi di Lid wegwiset hed, ging hi oan, en noom-s bi Hunđ. Diär stönd di Fåmen âp.
26Dit Gerügt ging aur-t hile Lönd.
27Üs Jesus diärvan firder ging, fölgt höm tau Blinden eter, ja rööp en said: “O Davids Seen, erbarm di aur unk!”
28En diär hi tüs kam, ging di tau Blinden hen tö höm. En Jesus said tö jam: “Liw at, dat ik dit bi junk dö kjen?” Diär said jat tö höm: “Herr, ja!”
29Diär rört hi jår Ogen ön, en said: “Eter junk Glow skel-t foar junk ütfål.”
30En jår Ogen ipen-t jam. En Jesus trüwwet jam en said: “Se tö, dat Nemmen-t tö weten faid.”
31Mar ja ging hen, en forbredet et aur-t hile Lönd.
32Diär jat nü weg kjemmen wiär, da brågt ja en Mensk tö höm, di wiär stum en beseten.
33En diär di Düwel ütdrewwen wiär, da sprok di stum Mensk. En dit Volk forwundert sik en said: “Sa wat es jit older ön Israel belewwet uden.”
34Mar di Farisäers said: “Hi drewt di Düwel üt, dör di Opperst van di Düweler.”
35En Jesus ging ombi ön alle Städer en Tärper, en lirt ön jår Sinagogen, en prötjet dit Evangelium van 't Hemmelrik, fordrew di Krånkheiden en hilet vul Gebrekken.
36En diär hi dit Volk såg, hed hi Melid me jam, for ja wiär forsmagtet, en van arküder of kjemmen üs di Sjip, diär niin Hörder hå.
37Diär said Jesus tö sin Lirlings: “Di Bârigt es gurt, mar diär sen litjet Aarbedslid.
38Diärom bed üüs Herr Gott, dat hi Aarbedslid tö sin Bârigt stjürt.
Translated by Peter Michael Clemens (1804-1870)