Sant Jan 1
1
CHAPITRE PROUMIÉ
Lou Verbe de Diéu avans e après l'Encarnacioun. — Temouniage de Jan-Batisto. — De que maniero Andriéu, Pèire, Felip e Natanaèl venguèron à la coumpagno de Jèsu.
1Au coumençamen èro#1.1 Èro. Touto creaturo a cournença; mai éu èro. «Èro, car, coume Diéu soun Paire, es Aquéu qu'es, es l'Eisistènt, l'Èstre Soubeiran (Bossuet.)» Coumpara li quatre proumié verset d'aquest evangèli em'aquésti verset di Libre de la Sagesso: Prov. viii, 11, 23, 27; Sap., vii, 22-26; viii, 1 e seguènt; ix, 1; Eccli., xxiv, 5 e seguènt. lou Verbe#1.1 Valènt-à-dire lou Fiéu, la segoundo Persouno de l'adourablo Ternita, «Quau dis Verbe, dis la Paraulo interiouro, la Paraulo sustancialo de Diéu, soun Inteligènci, sa Sapiènci, uno paraulo eternalamen dicho e que dins elo tout es di. (Fouard, Vie de N. S. J. C.)» e lou Verbe èro emé Diéu e èro Diéu lou Verbe.
2Èro dins lou principe emé Diéu.
3Tout ço qu'eisisto es esta fa pèr éu, e, de tout ço qu'es esta fa, rèn l'es esta sènso éu.
4En éu èro la vido#1.4 Es lou sourgènt de touto vido: vido de la naturo, de la gràci e de la glòri. Es en éu, coume es di au chap. xvii dis Ate dis Aposto, que vivèn, que nous móuvèn e que sian. (Corn. à Lap.) e la vido èro la lumiero dis ome#1.4 Es d'aquelo vido que S. Jan éu-meme nous dis en sa proumiero Epistro, chap. 1, ꝟ. 2: «La vido s'es manifestado, e l'avèn visto, e n'en fasèn la fe e vous anouncian la vido eternalo qu'èro encò dóu Paire e que nous es apareigudo.»:
5E la lumiero dins la sournuro clarejo, em'acò la sournuro i'a rèn coumprés#1.5 Souvènti-fes la Santo Escrituro baio lou noum de «sournuro» is ome avugla per l'errour, is impìe, i pecadou. (Gaume, Le Testament de N.-S. J.-C.).
6I'aguè 'n ome manda de Diéu, que ié disien Jan#1.6 Sant Jan-Batisto..
7Aquéu venguè sus l'estiganço de rèndre temouniage à la lumiero, pèr que tóuti sus sa paraulo aguèsson fe.
8Éu noun èro la lumiero, mai lou temouin d'Aquéu qu'èro la lumiero.
9Aquéu d'aqui èro la lumiero veritablo que fai lume à tout ome venènt dins aquest mounde.
10Èro dins lou mounde, e lou mounde es éu que l'a fa, e lou mounde noun l'a recouneigu.
11Es vengu dins lou siéu, e li siéu l'an pas vougu#1.11 Es di Judiéu subre-tout que S. Jan vòu parla, di Judiéu qu'èron lou pople chausi de Diéu. Lou Fiéu de Diéu es vengu encò d'éli coume à soun oustau, e li Judiéu ni l'an recouneigu, ni l'an vougu. (Corn. à Lap. Knabenbauer.).
12Mai a douna lou poudé d'èstre enfant de Diéu à tóuti aquéli que lou reçaupon, à-n-aquéli que creson en son noum,
13Que soun nascu noun dóu sang, ni de la voulounta de la car, ni de la voulounta de l'ome, mai de Dieu.
14E LOU VERBE S'ES FA CAR#1.14 Car, valènt-à-dire ome. Vòu pas dire, acò, que la Divinita siegue devengudo ome o car, nimai que la car o l'ome siegue devengu Diéu. Aquelo unioun meravihouso di dos naturo s'es facho sènso mesclo, ni counfusioun, en uno souleto persouno, la persouno dóu Verbe., a resta 'mé nous-autre, e avèn vist sa glòri, qu'es la glòri dóu Fiéu soulet dóu Paire, plen de gràci e de verita.
15Jan rènd temouniage d'éu, e crido, en disènt: Es aquest de quau vous ai di: Aquéu qu'après iéu dèu veni es esta mes au-dessus de iéu, estènt qu'èro avans iéu.
16E tóuti nautre avèn reçaupu de sa plenour, e gràci pèr gràci#1.16 La Lèi èro uno gràci; l'Evangèli n'es uno autro, e bèn mai grando e bèn mai preciouso que la Lèi..
17Car la Lèi es estado dounado pèr Mouïse; mai la gràci e la verita, es Jèsu-Crist que lis a facho.
18Diéu, res l'a jamai vist#1.18 Dins soun essènci. Acò 's uno responso i Judiéu que se vantavon, disènt: Mouïse a vist Diéu fàci à fàci. I'a que lou Verbe dóu Paire, Jèsu-Crist, que l'ague vist; e d'aquéu biais S. Jan l'enausso à l'infini au-dessus de Mouïse.. Lou Fiéu unique, qu'es dins lou sen dóu Paire, éu-meme nous l'a fa counèisse.
19Or, veici lou temouniage de Jan, quouro li Judiéu ié mandèron de prèire e de levito#1.19 Li levito, acò'ro de menistre segoundàri qu'ajudavon li prèire au tèmple de Jerusalèn., pèr ié demanda: Tu, quau siés?
20Éu counfessè, e diguè pas de noun; counfessè: Es pas iéu lou Crist.
21E ié demandèron: Quau siés alor? Siés Elìo, tu? E diguè: Lou siéu pas. Siés proufèto, tu? E respoundeguè: Nàni.
22Adounc ié venguèron: Quau siés, que faguen responso à-n-aquéli que nous an manda? Dequé dises de tu?
23Iéu, respoundeguè, siéu la voues d'aquéu que clamo dins lou desert: Boutas dre lou camin dóu Segnour, coume parlo Isaìo lou Proufèto#1.23 Chap. xv, ꝟ. 3..
24Or aquéli que i' avien manda èro de Farisen#1.24 Dequ'èro acò, li Farisen? Vèire S. Matiéu, chapitre iii, verset 7, noto 2..
25Tourna-mai lou questiounèron, e ié diguèron: Coume vai que batejes, se tu noun siés lou Crist, ni Elìo, ni proufèto?
26Jan ié respoundeguè, disènt: Iéu bateje dins l'aigo; mai au mitan de vautre i'a quaucun que lou couneissès pas.
27Es éu qu'après iéu dèu veni, qu'es esta mes au-dessus de iéu, e que siéu pas digne de desnousa li courrejoun de si sandalo.
28Eiçò en Betanìo#1.28 L'Evangelisto dis «Betanìo de la man dela dóu Jourdan,» pèr la diferencia 'mé l'autro Betanìo, demouranço de Lazàri e de si sorre, is enviroun de Jerusalèn. se passè, de man dela dóu Jourdan, ounte Jan batejavo.
29L'endeman, Jan veguè Jèsu que venié vers éu, e diguè: Vès-lou l'Agnèu de Diéu! vès-lou aquéu que lèvo lou pecat dóu mounde!
30Es aquéu de quau vous ai di: Après iéu vèn un ome qu'es esta mes au-dessus de iéu, estènt qu'èro avans iéu.
31E iéu lou couneissiéu pas; mai es pèr que siegue, éu, manifesta en Israèl, que siéu vengu iéu bateja dins l'aigo.
32E Jan rendeguè temouniage, en disènt: Ai vist l'Esperit davala dóu cèu coume uno couloumbo e s'arresta sus éu.
33E iéu lou couneissiéu pas; mai aquéu que m'a manda bateja dins l'aigo, éu-meme m'a di: Aquéu sus quau veirés l'Esperit davala e s'arresta, es aquéu que batejo dins lou Sant Esperit.
34E iéu ai vist, e ai rendu temouniage qu'aquéu-d'aqui es lou Fiéu de Diéu.
35L'endeman encaro, Jan èro aqui 'mé dous de si disciple.
36E, tout en espinchant Jèsu que caminavo, diguè: Vès-lou l'Agnèu de Diéu!
37De l'entèndre parla'nsin, li dous disciple seguiguèron Jèsu.
38Jèsu s'estènt revira evesènt que lou seguissien, ié faguè: Dequé cercas? Éli ié venguèron: Rabin, (qu'acò vòu dire Mèstre), ounte restas?
39Éu ié respoundeguè: Venès e vesès. I'anèron e veguèron ounte restavo, e ié passèron em' éu la journado. Or, èro aperaqui li dès ouro#1.39 Autramen di quatre ouro de tantost..
40Andriéu, fraire de Simoun Pèire, èro un d'aquéli dous qu'avien ausi la paraule de Jan e segui Jèsu.
41Lou bèu proumié que rescountrè fuguè Simoun soun fraire, e ié faguè: Avèn trouva lou Messìo (qu'acò vòu dire lou Crist.)
42E l'aduguè vers Jèsu. L'aguènt aluca, Jèsu ié diguè: Tu, siés Simoun fiéu de Jounas; tu, t'apelaran Cefas, autramen di Pèire.
43L'endeman, Jèsu vouguè s'enana en Galilèio e aguè lou rescontre de Felip. E ié diguè Jèsu: Seguisse-me.
44Èro, Felip, de Beisaïdo, l'endré meme d'Andriéu e de Pèire.
45Or, Felip rescountrè Natanaèl#1.45 Natanaèl es lou meme que Bartoumiéu. (Vèire Corn. à Lap). e ié venguè: Aquéu que Mouïse a 'scri dins la lèi, e tambèn li Proufèto, l'avèn trouva! Es Jèsu, fiéu de Jóusè, de Nazarèt.
46E ié faguè Natanaèl: De Nazarèt es que pòu sourti quaucarèn de bon? Felip ié diguè: Vène e vegues.
47Jèsu veguè Natanaèl que venié vers éu, e diguè d'éu: Veici veramen un Israëlito, qu'en éu i'a ges d'engano.
48E ié venguè Natanaèl: D'ounte me couneissès? Jèsu ié respoundeguè: De davans que Felip te sounèsse, coume ères souto la figuiero, t'ai vist.
49Natanaèl ié diguè: Rabin, vous, sias lou Fiéu de Diéu! vous, sias lou rèi d'Israèl!
50Ié respoundeguè Jèsu e ié diguè: Pèr-ço-que t'ai di: T'ai vist souto la figuiero, creses; veiras de causo bèn mai grando.
51E ajustè: Veramen, veramen vous lou dise, veirés lou cèu dubert, e lis ange de Diéu mounta e davala sus lou Fiéu de l'ome.
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
Sant Jan 1: PROV
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
