Lúkasarguðspjall 24

Hann er upp risinn

1En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin sem þær höfðu búið. 2Þær sáu þá að steininum hafði verið velt frá gröfinni 3og þegar þær stigu inn fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.#24.3 Annar lesháttur: fundu þær ekki líkamann. 4Þær skildu ekkert í þessu en þá brá svo við að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum. 5Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: „Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra? 6Hann er ekki hér, hann er upp risinn.#24.6 Málsgreinina vantar í sum handrit. Minnist þess hvernig hann talaði við yður meðan hann var enn í Galíleu. 7Hann sagði að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur en rísa upp á þriðja degi.“

8Og þær minntust orða hans, 9sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum. 10Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu. 11En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki. 12Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það sem við hafði borið.#24.12 12. vers vantar í sum handrit.

Vertu hjá okkur

13Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs sem er um sextíu skeiðrúm#24.13 Þýðing á grísku mælieiningunni stadion sem er um 192 metrar. 60 skeiðrúm eru rúmir 11 kílómetrar. frá Jerúsalem og heitir Emmaus. 14Þeir ræddu sín á milli um allt þetta sem gerst hafði. 15Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim. 16Augu þeirra voru svo blinduð að þeir þekktu hann ekki. 17Og hann sagði við þá: „Hvað er það sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?“

Þeir námu staðar, daprir í bragði, 18og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: „Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem sem veit ekki hvað þar hefur gerst þessa dagana.“

19Hann spurði: „Hvað þá?“

Þeir svöruðu: „Þetta um Jesú frá Nasaret sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum mönnum. 20Æðstu prestar og höfðingjar okkar létu dæma hann til dauða og krossfesta hann. 21Við vonuðum að hann væri sá er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við. 22Þá hafa og konur nokkrar úr okkar hópi gert okkur forviða. Þær fóru árla til grafarinnar 23en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust jafnvel hafa séð engla í sýn er sögðu hann lifa. 24Nokkrir þeirra sem með okkur voru fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt en hann sáu þeir ekki.“

25Þá sagði hann við þá: „Skilningslausu menn, svo tregir til að trúa því öllu sem spámennirnir hafa sagt fyrir um! 26Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?“ 27Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það sem um hann er ritað í öllum ritningunum.

28Þeir nálguðust nú þorpið sem þeir ætluðu til en hann lét sem hann vildi halda lengra. 29Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: „Vertu hjá okkur því að kvölda tekur og degi hallar.“ Og hann fór inn til að vera hjá þeim. 30Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim. 31Þá opnuðust augu þeirra og þeir þekktu hann en hann hvarf þeim sjónum. 32Og þeir sögðu hvor við annan: „Brann ekki hjartað í okkur meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?“

33Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þau er með þeim voru saman komin, 34en þau sögðu: „Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.“

35Hinir sögðu þá frá því sem við hafði borið á veginum og hvernig þeir höfðu þekkt hann þegar hann braut brauðið.

Friður sé með yður

36Nú voru þau að tala um þetta og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þau: „Friður sé með yður!“#24.36 Orðin „og segir við þau: „Friður sé með yður!““ vantar í sum handrit.

37En þau skelfdust og urðu hrædd og hugðust sjá anda. 38Hann sagði við þau: „Hví eruð þið óttaslegin og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta ykkar? 39Lítið á hendur mínar og fætur að það er ég sjálfur. Þreifið á mér og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þið sjáið að ég hef.“

40Þegar hann hafði þetta mælt sýndi hann þeim hendur sínar og fætur.#24.40 40. vers vantar í sum handrit. 41Enn gátu þau ekki trúað fyrir fögnuði og undrun. Þá sagði hann við þau: „Hafið þið hér nokkuð til matar?“ 42Þau fengu honum stykki af steiktum fiski 43og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.

44Og hann sagði við þau: „Meðan ég var enn meðal ykkar sagði ég ykkur: Allt sem ritað er um mig í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum á að rætast.“

45Síðan lauk hann upp huga þeirra að þau skildu ritningarnar. 46Og hann sagði við þau: „Svo er skrifað að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi 47og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum að taka sinnaskiptum og þiggja fyrirgefningu synda og hefja það í Jerúsalem. 48Þið eruð vottar þessa. 49Ég sendi ykkur andann sem faðir minn hét ykkur en verið kyrr í borginni uns þið íklæðist krafti frá hæðum.“

Með miklum fögnuði

50Síðan fór hann með þau út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þau. 51En það varð, meðan hann var að blessa þau, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.#24.51 Orðin „og var upp numinn til himins“ vantar í sum handrit. 52En þau féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði. 53Og þau voru stöðugt í helgidóminum og lofuðu Guð.

Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:

Lúkasarguðspjall 24: BIBLIAN07

Ìsàmì-sí

Pín

Daako