Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मर्कुस 5

Pín

तबइ इसुले तइलाइ भुन्‍यो, “ए चेलि, तेरा बिस्‍वासले तुलाइ निको पाण्‍या छ। सान्‍तिसित जा तेरो बिमार निको भइसक्‍या छ।”

तइ भिडमि बार बर्सबटहइ रगत बग्‍द्‍या बिमार भएइ एक जनि स्‍वाइनि मान्‍स थि। त्‍यो आफना बिमारकि निउति भउतइ बइद्‍का वा गइ तर निकि हुनु भन्‍ना त बिमारले झिग झिग तइलाइ चेप्‍यो आफुसित भया सारा धनसम्‍पति खर्च अरिबर लइ निकि भइन्‌ तर झिग खराब हालतमि पुगेइ थि।

पइ तुरुन्‍तइ तइको रगत बग्‍द्‍द रोकियो, रे आफना सरिलको बिमार निको भया तइले थाँ पायो।

पइ इसुले तइको हात समाइबर भुन्‍यो, “तालिता कुमि” जइको अर्थ हो, “ए चेलि, मु तुलाइ भुन्‍नउ, उठ्‌।”

उनु बोल्‍ला बोल्‍लाइ सभाघरका सासक याइरसका घरहइ मान्‍स आया। तिनुले यारसलाइ भुन्‍यो, “तमरि चेलि त मरिगइ। आब गुरुलाइ दु:ख जनदिय।” तर इसुले तिनरा कुरामि ध्‍यानइ नदिबर याइरसलाइ भुन्‍यो, “जनडरा, बिस्‍वास मात्‍तरइ अर।”

क्‍यालाइकि इसुले तइ भुतआत्‍मा लाग्‍यालाइ भुन्‍याथ्‍यो, “ए असुद्‍द आत्‍मा, तइ मान्‍सबटहइ निकलिजा।” रे इसुले तइलाइ सोध्‍यो, “तेरो नाँउ कि हो?” तइले भुन्‍यो, “मेरो नाँउ फउज हो, क्‍यालाइकि हामु भउतइ छु!”