Популярні біблійні вірші з Lúcas 18

Поділитись

Agus a duḃairt sé fós cosaṁlaċd riú, gur ab éigin urnuiġṫe ḋéanaṁ do ġnáṫ, agus gan a ḃeiṫ leisgeaṁuil.

A né naċ déana Diá dioġaltas ar son a ḋáoine toġṫa féin, éiṁġeas air do lá agus doiḋċe, ge atá foiġid aige na ttimċeall? A deirim riḃ go ndéana sé dioġaltas ar a son go lúaṫ. Aċd ċeanna an tan ṫiocfas Mac an duine, an ḃfuiġe sé creideaṁ ar an dtalaṁ?

Aċd a duḃairt seision, Na neiṫe ata dó ḋéanta ag na dáoiniḃ atáid so ḋéanta ag Dia.

Agus niór ḃáill leision ar feaḋ tamuill: aċd tar éis sin a duḃairt sé ris féin, Ge naċ ḃfuil eagla Dé oram, agus naċ ḃfuil onóir agam do ḋuine; Giḋeaḋ do ḃríġ go mbuaiḋreann an ḃaintreaḃaċsa mé dioġóla mé í, do ċum naċ dtiocfaḋ sé fá ḋeireaḋ dom ḃuaiḋreaḋ.

A deirim riḃ go fírinneaċ, Giḋ bé naċ géuḃa ċuige rioġaċd Dé mar náoiḋeanán naċ raċa sé go bráṫ a sdeaċ innte.

Aċd ar ngairm na leanaḃ Díosa ċuige, a duḃairt sé, Fuilngiḋ na leinḃ do ṫeaċd ċugamsa, agus ná toirmeasguiḋ íad: óir is lé na leiṫeid so rioġaċd Dé.

Agus a duḃairt Iósa ris, Bíoḋ do raḋarc agad: do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

Agus a duḃairt Iósa ris, Créd fá ngoireann tú máiṫ ḋiomsa? ní ḃfuil éinnraċ maiṫ, aċd Día, amaháin.