Популярні біблійні вірші з Eóin 1

Поділитись

Aċ an méid a ġlac é ṫug sé ḋóiḃ go ndéanfaí clann Dé ḋóiḃ, an ṁuintir a ċreideann i n-a ainim.

I dtusaċ do ḃí an Briaṫar, agus ḃí an Briaṫar i ḃfoċair Dé, agus Dia ad eaḋ an Briaṫar.

Agus taiṫneann an solus sa dorċadas, agus níor ġlac an dorċadas é.

Agus do ḋein feóil de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ i n-ár measg, agus ċonacamair a ġlóire mar ġlóire Aon Ṁic an Aṫar, lán de ġrásta agus d’ḟírinne.

Is tríd a deineaḋ an uile níḋ, agus gan é níor deineaḋ aon níḋ d’ár deineaḋ. Is ann á ḃí beaṫa, agus b’é solus na ndaoine an ḃeaṫa.

An lá ’n-a ḋiaiḋ san do ċonaic Eóin Íosa ar teaċt fá n-a ḋéin, agus duḃairt sé: Féaċ Uan Dé, féaċ an t-é a ṫógann peacaḋ an doṁain.

Ḃí sé ar an saoġal, agus is tríd a deineaḋ an saoġal, agus níor aiṫin an saoġal é. Is ċun a ċoda féin a ṫáinig sé, agus níor ġlac a ṁuintir féin é.

Dob’ é sin an solus fíor a ṡoillsiġeann gaċ duine d’á dtagann ar an saoġal so.

Óir do tugaḋ an dlíġ tré Ṁaois, agus do deineaḋ grásta agus fírinne tré Íosa Críost.