Популярні біблійні вірші з Maitiú 14

Поділитись

Aċt nuair a ċonnaic sé an ġaoṫ láidir, ġlac sé eagla: agus nuair a ṫoisiġ sé a ḋul faoi uisce, scairt sé, ag ráḋ: A Ṫiġearna, sáḃáil mé. Agus ar ṡíneaḋ amaċ a láiṁe ar an ḃomaite do Íosa, rug sé greim air, agus duḃairt leis: A ḋuine an ċreidiṁ ḃig, cad ċuige ar ġaḃ aṁras ṫú?

Aċt nuair a ċonnaic sé an ġaoṫ láidir, ġlac sé eagla: agus nuair a ṫoisiġ sé a ḋul faoi uisce, scairt sé, ag ráḋ: A Ṫiġearna, sáḃáil mé.

Agus ar an ḃomaite laḃair Íosa leo, ag ráḋ: Bíoḋ misneaċ agaiḃ: is mise atá ann; ná ḃíoḋ eagla oraiḃ.

D’ḟreagair Peadar agus duḃairt: A Ṫiġearna, má’s tusa atá ann, órduiġ daṁ-sa teaċt ċugat ar ṁullaċ na n-uisce. Agus duḃairt seisean: Tar. Agus ar ḋul amaċ as an ḃád do Ṗeadar, ċuaiḋ sé a ṡiuḃal ar an uisce le dul ċuig Íosa.

Annsin ṫáinic na daoine a ḃí san ḃád, agus ṫug siad aḋraḋ dó, ag ráḋ: Is tú Mac Dé go fíor.

Aċt duḃairt Íosa leo: Ní ḟuil feiḋm acu dul; taḃairigiḋ, siḃ-se rud éigin le h-iṫe dóiḃ. D’ḟreagair siad-san é; Ní ḟuil againn annseo aċt cúig h-aráin agus ḋá iasc.

Duḃairt seisean leo: Taḃairigiḋ annseo ċugam iad. Agus nuair a d’órduiġ sé do’n tsluaġ suiḋe síos ar an ḟéar, ġlaċ sé na cúig h-aráin agus an dá iasc, d’aṁarc suas ar neaṁ, ḃeannuiġ, ḃris agus ṫug na h-aráin dá ḋeisciobail, agus ṫug na deisciobail do na sluaiġte.

Agus d’iṫ siad uilig, agus fuair siad a sáiṫ. Agus ċruinniġ siad a raiḃ fágṫa, ḋá ḃascáid ḋéag lán de ċonamair.