Популярні біблійні вірші з Lúcas 24

Поділитись

Agus cuirim geallaṁaint m’Aṫar ċugaiḃ; aċt fanaigiḋ san ċaṫair go dtí go gcuirtear cuṁaċt oraiḃ ó neaṁ.

Ní ḟuil sé annseo, aċt d’éiriġ sé; cuiṁniġigiḋ mar a laḃair sé liḃ, nuair a ḃí sé go fóill san Ġailile

Agus fosclaḋ a súla, agus d’aiṫin siad é, agus d’imṫiġ sé as a n-aṁarc. Agus duḃairt siad le n-a ċéile: Naċ raiḃ ár gcróiḋe ar lasaḋ ionainn, nuair a ḃí sé ag cainnt ar an ḃealaċ, agus ag noċtaḋ na scrioptúirí dúinn?

Agus duḃairt sé leo: Sin mar atá scríoḃṫa, agus sin mar b’éigean do’n Ċríost fuilstin, agus éirġe arís ó na mairḃ ar an treas lá: Agus aiṫriġe agus maiṫeaṁnas peacaiḋe a ṡeanmóir ina ainm-sean do na ciniḋeaċa go léir, ag toiseaċt ó Ierusalem.

Agus fuair siad an ċloċ tionntuiġṫe siar ó’n tuamba. Agus ag dul isteaċ dóiḃ, ní ḟuair siad corp an Ṫiġearna Íosa.