Популярні біблійні вірші з Eoin 1

Поділитись

Aċt an méid a ġaḃ ċuca é, ṫug sé cuṁaċt dóiḃ ċun ḃeiṫ ina gcloinn ag Dia, an méid sin a ċreideas ina ainm

Ḃí an Briaṫar ami i dtús, agus ḃí an Briaṫar i ḃfoċair Dé, agus ba Dia an Briaṫar.

Soillsiġeann an solus san dorċadas, aċt níor ġlac an dorċadas leis.

Agus rinneaḋ feoil de’n Ḃriaṫar, agus ċóṁnuiġ sé i n-ár measc: agus ċonnacamar a ġlóir, mar ġlóir aoin Ṁic an Aṫar, lán de ġrásta agus d’ḟírinne.

Is tríd a rinneaḋ gaċ uile níḋ: agus gan é ní ḋearnaḋ aon níḋ dá ndearnaḋ. B’annsan a ḃí beaṫa, agus b’é solus na ndaoine an ḃeaṫa

Lá ar n-a ḃáraċ ċonnaic Eoin Íosa ag teaċt ċuige, agus deir sé: Féaċ, Uan Dé, féaċ, an té a ṫógas peacaḋ an doṁain.

Ḃí sé ar an tsaoġal, agus ba tríd-sean a rinneaḋ an saoġal, aċt níor aiṫin an saoġal é. Ṫáinic sé ċun a ṁuinntire féin, aċt níor ġlac a ṁuinntir féin leis.

B’é sin an solus fíor, a ṡoillsiġeas gaċ duine dá dtig ar an tsaoġal seo.

Óir tugaḋ an dliġe tré Ṁaoise, agus ṫáinic an grásta agus an ḟírinne tré Íosa Críost.