Популярні біблійні вірші з Lúcas 21

Поділитись

Ar an aḋḃar sin, bígiḋ ag faire, agus i gcóṁnaiḋe ag guiḋe, ċun go meastaí gurḃ ḟiú siḃ imṫeaċt ar na neiṫe sin uilig atá le ṫeaċt, agus seasaṁ ós cóṁair Ṁic an Duine.

Agus taḃairigiḋ aire díḃ féin, ar eagla go mbéaḋ ḃur gcroiḋṫe luċtuiġṫe le craos agus meisce agus cúraim an tsaoġail seo, agus go dtigeaḋ an lá úd oraiḃ go tobann

I ḃur ḃfoiġid is eaḋ a ḃéas congḃáil ḃur n-anam agaiḃ.

Óir ḃéarfaiḋ mise béal agus eagna díḃ, naċ mbéiḋ ḃur n-eascáirde go léir ábalta cur ina n-aġaiḋ ná laḃairt ina n-aġaiḋ.

Raċaiḋ neaṁ agus talaṁ ar neiṁníḋ, aċt ní raċaiḋ mo ḃriaṫra-sa ar neiṁníḋ.

Agus béiḋ cóṁarṫaí san ġréin, agus san ġealaiġ, agus ins na réalta, agus ar an talaṁ imniḋe na gciniḋeaċ mar ġeall ar ċíor-ṫuaṫail ṫormán na mara agus na dtonn, Daoine ag dul i meaṫ le scannruġaḋ, agus le feiṫeaṁ ar na neiṫe a ḃéas le ṫeaċt ar an doṁan go léir; óir béiḋ cuṁaċtaí neiṁe dá suaṫaḋ. Agus annsin tċífiḋ siad Mac an Duine ag teaċt i néall fá ṁór-ċuṁaċt agus fá ġradam.

Agus béiḋ fuaṫ ag gaċ aoinneaċ oraiḃ mar ġeall ar m’ainm-se.

Agus béiḋ creaṫa móra talaiṁ i n-áiteaċa, agus pláiġeanna agus gorta agus uaṫḃáis ó neaṁ agus béiḋ cóṁarṫaí móra ann.

Agus nuair a ċluinfeas siḃ fá ċogṫa agus ceannairceaċa, ná bíoḋ scannruġaḋ oraiḃ; is éigean do na neiṫe seo a ḃeiṫ ann ar dtús, aċt ní h-é an deireaḋ é díreaċ go fóill. Annsin duḃairt sé leo: Éireoċaiḋ cineaḋ i n-aġaiḋ ciniḋ agus ríoġaċt i n-aġaiḋ ríoġaċta

Agus béiḋ cóṁarṫaí san ġréin, agus san ġealaiġ, agus ins na réalta, agus ar an talaṁ imniḋe na gciniḋeaċ mar ġeall ar ċíor-ṫuaṫail ṫormán na mara agus na dtonn, Daoine ag dul i meaṫ le scannruġaḋ, agus le feiṫeaṁ ar na neiṫe a ḃéas le ṫeaċt ar an doṁan go léir; óir béiḋ cuṁaċtaí neiṁe dá suaṫaḋ.

Annsin duḃairt sé leo: Éireoċaiḋ cineaḋ i n-aġaiḋ ciniḋ agus ríoġaċt i n-aġaiḋ ríoġaċta

Agus duḃairt sé: Taḃairigiḋ aire naċ mealltar siḃ; óir tiocfaiḋ mórán i m’ainm-se, ag ráḋ: Is mise é agus tá an t-am ar na gaoḃair: ar an aḋḃar sin, ná leanaigiḋ iad.