Популярні біблійні вірші з Eoin 16

Поділитись

Duḃairt mé na neiṫe seo liḃ, ċun go mbéaḋ síoṫċáin agaiḃ ionnam. Ġeoḃaiḋ siḃ trioblóid ar an tsaoġal: aċt bíoḋ misneaċ agaiḃ, tá buaiḋte agam-sa ar an tsaoġal.

Aċt nuair a ṫiocfas Spiorad úd na fírinne, ḃéarfaiḋ sé teagasc na h-uile fírinne díḃ: óir ní laḃarfaiḋ sé uaiḋ féin: aċt cibé ar biṫ neiṫe a ċluinfeas sé, déarfaiḋ sé, agus noċtfaiḋ sé díḃ na neiṫe atá le ṫeaċt.

Go dtí seo níor iarr siḃ rud ar bit i m’ainm-se: Iarraigiḋ, agus ġeoḃaiḋ siḃ, ċun go raiḃ ḃur lúṫġáir iomlán.

Aċt tá mé ag innse na fírinne díḃ: is é ḃur leas mise imṫeaċt: óir muna dtéiġim, ní ṫiocfaiḋ an Cóṁḟurtuiġṫeoir ċugaiḃ: aċt má ṫéiġim, cuirfiḋ mé ċugaiḃ é. Agus nuair a ṫiocfas seisean, ḃéarfaiḋ sé dearḃaḋ do’n tsaoġal ar ṗeacaḋ, ar ċóir, agus ar ḃreiṫeaṁnas.

Agus mar an gcéadna, tá brón oraiḃ-se anois, aċt tċífiḋ mise arís siḃ, agus béiḋ lúṫġáir ar ḃur gcroiḋe: agus ní ḃainfiḋ aoinneaċ ḃur lúṫġáir díḃ. Agus an lá sin ní ḟiafróċaiḋ siḃ aon níḋ díom. Amén, amén adeirim liḃ: má iarrann siḃ aon rud ar an Aṫair i m’ainm-se, ḃéarfaiḋ sé díḃ é.

Amén, amén adeirim liḃ: go ndéanfaiḋ siḃ éagcaoin agus gol, agus béiḋ lúṫġáir ar an tsaoġal: agus ḋéanfar brónaċ siḃ, aċt aṫróċar ḃur mbrón ċun áṫais.