Популярні біблійні вірші з Eoin 15

Поділитись

Is mise an ḟíneaṁain, síḃ-se na géaga: an té a ḟanas ionnam-sa, agus mise ann-san, ḃeir seisean toraḋ mór uaiḋ: óir gan mise ní féidir díḃ aon níḋ a ḋéanaṁ.

Fanaigiḋ-se ionnam-sa: agus mise ionnaiḃ-se. Aṁail mar naċ féidir do’n ġéig toraḋ a ṫaḃairt uaiṫe féin, muna ḃfanaiḋ sí ar an ḟíneaṁain: ní féidir díḃ-se aċt a oiread, muna ḃfanaiḋ síḃ ionnam-sa.

Má ḟanann síḃ ionnam-sa, agus má ḟanann mo ḃriaṫra-sa ionnaiḃ-se; iarrfaiḋ síḃ cibé rud is mian liḃ, agus ḋéanfar díḃ é.

Ní síḃ-se a ṫoġ mise, aċt mise a ṫoġ síḃ-se, agus a ċuir síḃ ċun go dtéiġeaḋ síḃ, agus go dtaḃaraḋ siḃ toraḋ uaiḃ: agus go ḃfanaḋ ḃur dtoraḋ: ionnas, cibé níḋ a d’iarrfaḋ síḃ ar an Aṫair i m’ainm-se, go dtaḃaraḋ sé díḃ é.

Ní fuil gráḋ is mó ná seo ag aoinneaċ, ná go dtaḃarfaḋ duine a ḃeaṫa ar son a ċarad.

Gaċ géag orm naċ dtaḃrann toraḋ, gearrfaiḋ sé í: agus gaċ ceann a beir toraḋ, glanfaiḋ sé í, ċun go mba ṁóide a ḃéarfas sí toraḋ uaiṫe.

Is í seo m’aiṫne, síḃ-se gráḋ a ṫaḃairt dá ċéile, mar a ṫug mise gráḋ díḃ-se.

As seo a ġeiḃ m’Aṫair glóir, go dtaḃrann síḃ-se toraḋ an-ṁór uaiḃ, agus go ḃfuil siḃ i ḃur ndeisciobail agam-sa.

Is mise an ḟíneaṁain ḟíor: agus is é m’Aṫair an saoṫruiġṫeoir.

Cibé naċ ḃfanfaiḋ ionnam-sa: caiṫfear amaċ mar ġéig é, agus feoċfaiḋ sé; agus tógfaiḋ siad, agus caiṫfiḋ siad san teiniḋ é, agus dóiġeann sé.

Duḃairt mé na neiṫe seo liḃ: ċun go mbéaḋ mo áṫas ionnaiḃ, agus go mbéaḋ ḃur n-áṫas-sa iomlán.

Má ċongḃuiġeann siḃ m’aiṫeanta, fanfaiḋ síḃ i mo ġráḋ, aṁail mar ċongḃuiġ mise aiṫeanta m’Aṫar, agus fanaim ina ġráḋ.

Órduiġim na neiṫe seo díḃ, ċun go raiḃ gráḋ agaiḃ dá ċéilé.

Dá mba de’n tsaoġal síḃ: ḃéaḋ gráḋ ag an tsaoġal dá ċuid féin: aċt de ḃríġ naċ de’n tsaoġal siḃ, aċt gur ṫoġ mise as an tsaoġal siḃ, dá ḃríġ sin, tá fuaṫ ag an tsaoġal oraiḃ.