Популярні біблійні вірші з Marcus 13

Поділитись

Agus béidh fuath ag gach uile dhuine dhaoibh ar son m’anma: acht as té bhéas buan‐tseasmhach go deireadh, is é slánóchar.

Tabhraidh aire, bidhidh ag faire agus ag guidhe: óir ní fios daoibh cá fhaide go dtiocfaidh an t‐am.

Agus nuair bhéas siad ’g‐bhúr dtabhairt chum daortha, agus nuair thiubhras siad ar láimh sibh, ná cuireadh sé imnidhe oraibh roimh ré créad adéarfas sibh: acht an nidh do‐bhéarthar daoibh ’n‐a am féin, abraidh é: óir ní sibh‐se labhras, acht an Spiorad Naomh.

Rachaidh spéir agus talamh ar ceal: acht ní rachaidh mo bhriathra‐sa ar ceal.

Acht i dtaobh an lae úd, agus i dtaobh na h‐uaire úd, ní fhuil a fhios sin ag aoinneach, fiú amháin ag na h‐ainglibh, ná ag an Mac, acht amháin ag an Athair.

Agus nuair do‐chluinfidh sibh trácht ar chogaidhibh agus ráflaí ar chogadh, ná bíodh buaidhirt oraibh: caithfidh na neithe seo teacht; acht ní fhuil an deireadh ann fós

Déanaidh‐se faire, d’á bhrigh sin: óir ní fhuil a fhios agaibh cé an uair thiocfas fear an tighe, um thráthnóna, nó um uair an mheadhon‐oidhche, nó ar ghlaodhach an choiligh, nó ar maidin; ar eagla dá dtigeadh sé go h‐obann, gur ’n‐bhúr gcodladh do‐gheobhadh sé sibh. Agus an nidh adeirim libh‐se, adeirim le cách é, Déanaidh faire.

Óir éireochaidh cineadh i n‐aghaidh cinidh, agus ríoghacht i n‐aghaidh ríoghachta: béidh creatha talmhan ’n‐a lán áiteann; béidh gortai ann: tosach na buaidheartha is eadh na neithe seo.

Agus caithfear an soiscéal do chraobhscaoileadh ar dtús ar fud na gcineadh uile.

Tiocfaidh mórán daoine im’ ainm‐se, adéarfas, Is mise é; agus meallfaidsean mórán.

Acht tabhraidh‐se aire dhaoibh féin: óir do‐bhéarthar sibh i bhfiadhnaise na gcómhairle; agus sciúrsálfar sibh i sionagógaibh; agus seasfaidh sibh i láthair uachtarán agus ríogh ar mo shon‐sa, mar fhiadhnaise dhóibh.

óir éireochaidh Críostanna bréige agus fáidhe bréige, agus taisbéanfaid‐sean cómharthaí agus iongantais, d’fhonn na fíréin féin do mhealladh, dá mb’ fhéidir é.

Acht ins na laethibh sin, tar éis an anró sin, dorchóchaidh an ghrian, agus ní thiubhraidh an ghealach a solas, agus béidh na réaltana ag tuitim ó’n spéir, agus na cumhachta atá ins na flaitheasaibh, béidh siad d’á luascadh.