Популярні біблійні вірші з Lukéstar 14

Поділитись

T’aavél déko paš man, thai mándar po‐but déxel pe dadés, pe daiá, pe ŗomnjá, pe čhavén, thai pe phralén, pe phenjén, thai oví po džiipé‐da, odovká naští ovél amál moŗó.

Thai savó nána lel po trušúl, thai palál man avél, odovká mo amál naští ovél.

Sostár odovká kai barjarél pes, les kateljarén, ko teljarél pes, les ka‐uxtjavén.

Čoká ko na otvakerél pes katár po barvalipé thai katár sa, so si léske andé dünjás, naští ovél učénikos moŗó.

Isí‐li maškár tuménde džené kai mangén te kerén jek baró kher, ne‐li po‐anglé kabešén, kagenén kití páres trebínel, ta te svŭršínen les? Ta te na aprasán len sáoŗe kána dikhén kai ol naští svŭršínen so lilé te kerén. Ta te na vakerén: Áke liljás, kerjardjás, amí naští doresavélas.

Amí xabé kána gotvínes, e čoŗén, e bangén thai odolkén kai langén, thai e koŗén, saoŗén te vikínes, Čoká baxtaló kovés, sostár ol‐da naští pále posreštínen tut, amí t’oovél túke nagráda, kána uxtjén o sfjáti mulé.

O lon, lačó kai isí, amí te našavél po zoralibé, sar te ispravíndjovel? Nanái lačó ni e phuvjáke ni e gošnjénge, amí čhívdjovel na‐avrí. Káske isí kaná, te kándel.