İlahi: Hikayenizdeki LütufÖrnek

Bir zamanlar kayıptım.

Newton'un hikayesi şu tek satırla özetlenebilir: Bir zamanlar kaybolmuştum ama şimdi bulundum.

Yalnızca kaybolduğumuzu bilirsek bulunabiliriz; doğru bir yol olduğunu anladığımızda o yolda olmadığımızı fark ederiz. İşte o zaman bulunma ihtiyacımızın farkına varırız.

Gerçek şu ki, İsa olmadan hepimiz kayboluruz. Fiziksel olarak kaybolmasak da ruhsal olarak kayboluruz.

İncil kaybolmanın ne anlama geldiğini açıklar:

"Sizler bir zamanlar içinde yaşadığınız suçlardan ve günahlardan ötürü ölüydünüz. Dünyanın yollarını takip ettiğinizde yaşadığınız yer ve hava krallığının hükümdarı, şu anda söz dinlemeyen insanlarda etkin olan ruha uymaktaydınız. (Ephesians2:1-2)."

Kaybolduğumuzda, günah içinde yaşar, Tanrı'nın mükemmel yasalarına karşı gelen yanlış davranışlarda bulunuruz. Günah ve doğruluk arasındaki farkı bilmeyiz. İsa'yı değil, “dünyanın yollarını” takip ederiz. Dünyanın yolu yaşam vaat eder, ama sadece yıkıma ve nihayetinde ölüme götürür.

Kaybolan hiç kimse aynı anda yuvasında olamaz. Ruhsal olarak kaybolduğumuzda, İsa'yla birlikte yaşamıyoruz demektir. İsa, Baba'nın ve Kendisinin, onları sevenlerle birlikte yuva kuracağını vaat eder (John 14:23).

Müjde şu ki, bulunacak bir yol var. Sonsuza dek Tanrı'nın evinin dışında yaşamak zorunda değiliz. Kapıda kilit yok. Ama ancak başkası gelip bizi bulursa bulunabiliriz.

İsa işte tam da bu yüzden geldi. Luke 19:10'da şöyle der: “Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.”

İsa kaybolmuş olanları arar ve kurtarır, her kişiyi evine, kendisine götürür. Böylece John Newton ile birlikte, “Kayıpken bulundum” ilahisini söyleyebiliriz.