Kaybolmuş HuzurÖrnek

Kargaşa İçinde Huzur

Acı verici bir deneyimin ortasındayken huzurlu olmak mümkün mü? Kısa cevap evet, ancak bu, sürecin acısını hafifletmez. Aslında huzur ve acıyı aynı anda yaşayabilirsiniz.

İsa'nın öğrencileri ve ilk takipçileri bunu ilk elden biliyorlardı. Fırtınalara yabancı değillerdi. Her zaman sadık kalsalar da, bu, hiçbir zaman hayal kırıklığı, kafa karışıklığı, şüphe veya endişe yaşamadıkları anlamına gelmez. Pavlus'un deneyimleri hakkında yazdıklarına bir bakın:

"Kardeşlerim, Asya İli'nde çektiğimiz sıkıntılardan habersiz kalmanızı istemiyoruz. Dayanabileceğimizden çok ağır bir yük altındaydık. Öyle ki, yaşamaktan bile umudumuzu kesmiştik. Ölüme mahkum olduğumuzu içimizde hissettik. Ama bu, kendimize değil, ölüleri dirilten Tanrı'ya güvenelim diye oldu." 2. Korintliler 1:8- 9

Pavlus, deneyimlerini ballandırmak istemedi. İnsanların, Pavlus ve arkadaşlarının acısız bir amaç bulduklarını düşünmelerini istemiyordu. Ama aynı zamanda çektiği sıkıntıya o kadar fazla odaklanarak hikayede Tanrı'nın ne yaptığını gözden kaçırmalarını da istemiyordu.

Sıkıntısız bir amaç ve huzur isteme eğilimindeyiz. Bir şey iyi gitmiyorsa, buna değmeyeceğini düşünmeye meyilliyiz. Ama İsa bize hiçbir zaman bu dünyada kolay bir yaşam vaat etmedi. Aslında bu dünyada sıkıntı çekeceğimizi bize söyledi. Ama aynı zamanda, tüm bunları çoktan yendiği konusunda da bize umut ve esenlik bıraktı.

Hepsini yenmiş olsa da, yine de bu durumlarda bizi teselli ediyor. 2 Korintliler'deki aynı pasajda Pavlus, içinde bulundukları koşulun karmaşasında Tanrı'nın doğaüstü tesellisini nasıl deneyimlediklerini yazar. Bu aynı teselliyi başkalarına da vermemiz için bir fırsat olarak sunar.

Bu hayatta fırtınalarla karşılaşacağız. Ancak bu fırtınalar genellikle imanımızın durumunu ortaya koyar. Çektiğimiz sıkıntının önemini görerek mi karşılık veriyoruz? Yoksa yanlış sorulara mı odaklanıyoruz?

Markos 4'te, öğrencilerin karşı karşıya olduğu gerçek bir fırtına hakkında okuruz. Rüzgâr ve dalgalar çarpıyordu ve boğulacaklarından endişe ediyorlardı. Bu arada İsa, teknede uyuyordu. Bu nedenle, öğrenciler çoğumuzun yapacağı şeyi yaptılar. Çılgınca İsa'yı uyandırdılar ve sordular:

… "Öğretmenimiz, öleceğiz! Hiç aldırmıyor musun?" Markos 4:38

Hayatımızdaki fırtınalar sırasında sormaya en çok istek duyduğumuz soru bu değil mi? Tanrım, aldırmıyor musun?

İsa, fırtınayı dindirerek ama aynı zamanda onların rahatlığına meydan okuyarak yanıt verir. Yalnızca sorunlarını çözmekle kalmayıp imanlarının durumunu da soracak kadar ilgilenir.

İsa'nın kim olduğunu bildiğimizde, O'nun fırtınalarımızı önemsediğinden ve bunlar sırasında bizimle olduğundan emin olabiliriz. Öyleyse, sıkıntı sırasında huzurlu olabilir miyiz? Evet. Ancak bu, acımızın bir amacı olduğuna ve Tanrımız'ın bu süreçten etkilenmeyeceğine güvenen iman gerektirir.