100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Pavlus Filipililer mektubunu yazdığında hapisteydi ve böyle bir durum içindeyken 4:2-9’daki cesaret verici sözleri bir bir sıraladı. “Rab’de her zaman sevinin” yazdı (4. ayet). Sevinmek Kutsal Yazılarda bir buyruk olarak verilmiştir; yani yapmayı seçebileceğimiz bir şeydir. Hislerimize veya durumlarımıza rağmen, “her zaman” sevinçli olabiliriz. Pavlus zincirlere vurulmuş haldeyken nasıl sevinebiliyordu (Flp.1:18)? Çünkü onun sevinci “Rab’deydi.” Sıkıntı çekerken bile sevinç duyabileceğimizi anlamıştı (Rom.5:3), çünkü sevinci içinde bulunduğu durumlardan çok daha büyük bir şeyde köklenmişti. Sevinç bizim duygularımızdan çok daha derindir. Sevinç, Ruh’un ürünüdür (Gal.5:22) ve bizim dünyasal durumlarımıza bağlı değildir.

Pavlus 6-7. ayetlerde o halde diyor ki “Hiç kaygılanmayın.” Bunun yerine her konudaki dileklerinizi, Tanrı'ya bildirin. O zaman Tanrı'nın olağanüstü esenliği yüreklerinizi ve düşüncelerinizi koruyacaktır. Kaygılanmamak kesinlikle doğal bir şey değildir. Ancak aynı şekilde o da bir buyruktur; yani Tanrı’nın lütfuyla yapmayı seçebileceğimiz bir şeydir. Kaygı günahtır; çünkü Tanrı’ya güvenmemek anlamına gelir. Tanrı’nın vaatlerine inanmamak itaatsizliktir (Ibr.3:17-19). Kaygı yerine Tanrı bize esenlik sunar. Tıpkı İsa’nın vaadi gibi: “Size esenlik bırakıyorum…Yüreğiniz sıkılmasın” (Yu.14:27). Fakat dikkat ederseniz kaygı ile esenlik arasındaki bağlantı duadır. Her konudaki dileklerimizi, Tanrı'ya dua edip iman ederek şükranla bildirmek bizi günahkâr ve doğal kaygıdan alıp sıkıntı içindeki yüreklerimizi ve aklımızı koruyacak olan olağanüstü esenliğe götürür.

Tüm bunların anahtarı ise 5. ayettedir: “Rab’bin gelişi yakındır.” Bu ifade “Rab yakındır” olarak da çevrilebilir. Her iki durumda da Rab yakın olduğu için sevinebiliriz (4. ayet), huysuz olmak yerine uysal olabiliriz (5. ayet), kaygılanmak zorunda değiliz (6.ayet) ve esenliğimiz olabilir (7. ayet). O bize yakın olduğu için dünyasal sıkıntılarımızın ortasında güvendeyiz; biliriz ki vaat eden Tanrı güvenilirdir (İbr.13:23).

Zor dünyasal durumlarımız içinde sevincimizin olması nasıl mümkün olabilir?

Duanın kaygılarınızı esenliğe çevirdiği durumlar yaşadınız mi?