100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

İsa, bu bölümde tekrar tekrar benzetmelere başvurur. Aslında tarif ettiği ruhsal dünya, insanın dünyasal anlamda sahip olduğu bilgisi, kapasitesi doğrultusunda çok da net bir şekilde anlamlandıramayacağı, düşüncelerinde bir yere konumlandıramayacağı kadar geniş, büyük, derin bir içeriğe sahiptir. Dolayısı ile benzetmeleri, anlatmaya çalıştığı ruhsal dünyayı gizlemek için değil; ama insanın daha kolay bir şekilde gözünde canlandırabilmesi için kullanır. Aynı zamanda kültüre uygun da bir yol seçer. Ruhsal dünyayı, insanın bildiği, tanıdığı, her zaman görüp, dokunduğu dünyevi bir çerçevede resmeder.

İsa’nın benzetmeleri tekrar tekrar kullanması da rastlantı değildir. Dinleyicilerinin zihinlerine adeta kazımak ister. Resmettiği ruhsal dünyanın mesajı hali hazırda bir anlam taşımıyorsa bu artık Tanrı’nın sözünden değil, insanın gözlerini Tanrı’nın sözlerine kapamasından dolayıdır. Kötülük, dünyada ve kilisede daima varlığı sürdürecektir. Rab günahkârları yargılamaktan korkmaz ama kimsenin de ölümünden mutluluk duymaz. Sonuna kadar sabrederek kötü yollarından dönmelerini ister ve bekler. Tam da bu noktada insan bir seçimle karşı karşıyadır. Ya Tanrı’nın sözlerini görüp duymayı seçecek ya da Şeytan’ın dikkatini dağıtmasına izin vererek dünyaya odaklı ve köleleşmiş şekilde yaşayacaktır. Bu ruhsal gerçekler kişiyi ya hayatta tutacak ya da öldürecektir. Burada hayatta kalmanın tek formülü Mesih’e adanmış bir hayattır.                                                     Serda Sez

Bu bölüm Tanrı ve yaşam hakkında size ne öğretiyor?

Bu bölüm sizin yaşamınız için nasıl bir cevap barındırıyor? Neden?