Umut bir Kişi'dir Örnek

Umudu Canlı Tutmak

Benimle birlikte, Pavlus'un karanlık bir hapishane hücresinde oturup parmaklıkların ötesinde, kendi zamanının üniformasını giymiş Romalı muhafızlara baktığını hayal edin. Efesliler 6'da Romalı bir askerin kuşandığı tüm silahlara paralel bir anlatımla, Pavlus ruhsal korunmanın listesini veriyor.

"İblis'in hilelerine karşı durabilmek için Tanrı'nın sağladığı bütün silahları kuşanın."

Bütün parçalar son derece önemli olmakla birlikte, bence bu savaşta en hayati olan, Ef.6:17'de bahsettiği “kurtuluş miğferi”dir. Miğfer, hislerimizin, tutumlarımızın, duygularımızın ve seçimlerimizin kontrol merkezi olan zihnimizi, düşmanımızın fırlattığı çok sayıda saldırgan düşünceyi kabul etmekten korur. Bu güçlü korumayı harekete geçirmezsek duygularımızın tutumlarımızı ve seçimlerimizi yönlendirmesine izin veririz. Umudumuz saldırıya uğradığında farkında olmalı, kurtuluş miğferimize uzanmalı ve onu takmalıyız.

İsa, yaşamımızın yerine Kendi yaşamını sunarak kurtuluşumuzu, yani sonsuz ölümden kurtuluşumuzu sağladı ve Baba Tanrı'ya olan köprümüzü kurdu. Bizi yüksek bir fiyata satın aldı ve şimdi biz O'nunuz. Çoğu zaman, İsa'nın ölümü yendiğini ve asla sona ermeyecek bir umudu güvence altına aldığını unutuyoruz. Bu armağanla yaşamak, umudumuzu çalmak, imanımızı öldürmek isteyen düşmana karşı en büyük korumadır. Bizim için kazanılan kurtuluş, sadece mirasımızı değil aynı zamanda kimliğimizi de tanımlar. Bu miğfer, kim olduğumuzu ve O'nun bize ne verdiğini hatırladıkça, başıboş düşüncelerimizi koruyacak, onları tekrar kurtuluşumuzla uyumlu hale getirecektir.

Sahip olduğumuz her umut yalnızca “kurtuluş umudumuz”a tamamen dayanabilir, çünkü İsa kurtuluşumuzun umududur. Bizi ölümden kurtarması, bir “hayat bittikten sonra” vaadi değildir. Bol yaşam, O'na olan iman, şu anda başlayan bir vaattir. Beklentilerimizi O'nun karakterine, yani güvenilirliğine, sadakatine ve bize olan sevgisine göre tanımlamayı seçtiğimizde, O'ndaki umudumuz imanımızı canlı tutar.

Kendi umudumuzun ipi, ince ve yıpranmış, hayallerimiz ve beklentilerimiz bitmiş olsa bile, bizim için çok geç değil! Kendi hayal kırıklığına uğramış düşüncelerimizden daha güçlü bir şeye, gözümüzle görebildiğimiz şeyin ötesinde bir şeye sımsıkı tutunmalıyız. İsa, Tanrı sevgisinin güvenli gemi demirine ulaşan sağlam cankurtaran halatımızdır. İki elimizle tutunmayı seçtiğimizde umut canlı kalacaktır, çünkü yaşamlarımız değişse, “normalimiz” parçalansa ve beklentilerimiz karşılanmasa bile, O’nun umudu bizi ayakta tutar.

İleriye umutla bakarken, kayıplarımızın yasını tutarız. İleri bakmak için iyi bir yer, çünkü İsa zaten orada, gelecek mevsim için yeni merhamet ve bol lütufla bekliyor. Bizi davet ediyor, “Gelin, Beni izleyin”.

Tanrı'nın yarınımıza sahip olduğuna güvenmek için kurtuluşumuzu kullandığımızda, bugünle yüzleşeceğimiz güveni buluruz. Cennet'in bu tarafında son nefesimizi verdiğimizde, bir sonraki nefesimiz O'nun yüce huzurunda olacaktır. O bizim Umudumuz'dur!

Umut, Tanrı'nın sizi buradan cennete götüreceğine inanma pratiğidir. O'ndaki umut, bugünün düş kırıklıklarının ötesine geçer ve yarının olasılıkları için kendinden emin bir umut sunar, çünkü umudumuz İsa'dadır.

“Umut kaynağı olan Tanrı, Kutsal Ruh'un gücüyle umutla dolup taşmanız için iman yaşamınızda sizleri tam bir sevinç ve esenlikle doldursun.'' (Romalılar 15:13)

Instagram @manymeadows veya manymeadows@gmail.com

Bu planın sizi cesaretlendirdiğini umuyoruz. YouVersion'dan Diğer Kaynakları Keşfedin