Umut bir Kişi'dir Örnek

Umut İnsanları

Kutsal Kitap'ta, gerçek hayatta korkular yaşayan, umutları ve imanları sarsılan insanlara dair birkaç örneğe sahibiz.

“İbrahim umutsuz bir durumdayken birçok ulusun babası olacağına umutla iman etti. 'Senin soyun böyle olacak' sözüne güveniyordu." (Romalılar 4:18) Kendisine birçok ulusun babası olacağı vaat edilmişti, ancak karısı kısırdı. İbrahim hiçbir umut yokken umut etti. İbrahim umudu harekete geçirdi çünkü "...Tanrı'nın gerekli tüm güce sahip olduğuna ikna olmuştu...". Vaat yerine getirildi. Ama Yaratılış 16:1-2 bize İbrahim'in beklerken umuduyla mücadele ettiğini gösteriyor.

Hakimler 6'da İsrailliler, düşmanlarının sürekli yıkımından o kadar korkuyorlardı ki, mağaralarda saklandılar. Baskı altındayken Tanrı'ya yakardılar ve Tanrı, Gidyon'u düşman tanrıların sunaklarını yıkması için görevlendirilen bir melek göndererek şöyle dedi: "Ey yiğit savaşçı, RAB seninledir." Ancak bu söz yeterli olmadı. Gidyon'un hüsrana uğramış yanıtı şu oldu: "Ey Efendim, eğer RAB bizimleyse, bütün bunlar neden başımıza geldi? İsrail'i nasıl kurtarabilirim? ...ailemin en genç adamıyım.” (Hakimler 6:13) Daha sonra Gidyon birkaç kez Tanrı'nın gücüne ve varlığına dair kanıt istedi. Düşmanı yendi. Yine de Gidyon duygularına karşı umut beslemek için çabaladı.

Yeremya umudu sürdürmenin acısını ve mücadelesini biliyordu. Daha doğmadan önce, Tanrı tarafından kötülüğü yıkmak ve Tanrı'nın Egemenliği'ni kurmak üzere bir peygamber olarak çağrılmıştı. 40 yıl boyunca, Tanrı'nın halkının ruhsal olarak yenilenmesi umuduyla, insanların günahına karşı doğruluk uğruna mücadele etti. Fakat tüm çabaları yeterli değildi. Ağıtlar 3, kendi kederinin ve ıstırabının canlı bir tanımını veriyor. “Sular başımdan aştı, "Tükendim" dedim...tüm umduğum şey...” Ancak Yeremya, umutsuzluğun sularına teslim olmak yerine şunu hatırlıyor ve Tanrı'nın şefkatini ve sadakatini “anımsıyor". “...sadakatin büyüktür...RAB kendisini bekleyenler ...için iyidir...Rab'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir”. Yeremya başarısızlıkları nedeniyle umutla mücadele etti.

Matta 14'te İsa, öğrencilerine tekneye binip gölün karşı kıyısına gitmelerini buyurur. O'nun sözlerine uyarak yola çıktılar, güçlü bir fırtına çıktığında gölün ortasına ulaşmışlardı ve korktular! Korkuları ve güvensizlikleri nedeniyle öğrencilerin umutları sarsıldı.

Bu hikayeler, Tanrı'nın yanında olabileceğinizi ve yine de imanınızda mücadele edebileceğinizi kanıtlıyor. Denemeler ve mücadeleler, Tanrı'nın yakında olmadığı veya imanınızın kaybolduğu anlamına gelmez.

Her fırtına için O'nun bir amacı vardır. Mücadele, çoğu zaman O'nun kendisini, başka türlü asla tanıyamayacağımız bir şekilde bize gösterdiği yerdir. Öğrencilerin hikayesinde İsa suyun üzerinde yürüyerek onlara geliyor! Anlatı bize fırtınanın ne kadar sürdüğünü söylemiyor. Önemli olan O'nun, öğrencilerine yeni ve güçlü bir şekilde gelmiş olmasıdır. Denemelerden öğrendiğimiz, umudumuzu nereye koyduğumuza bağlıdır. Umudumuz fırtınanın dinmesi, beklentilerimizin karşılanması mı olacak, yoksa fırtınayı dindirebilecek tek Kişi'ye mi umut bağlayacağız?

İsa sizinle birlikte ve size yardımcı olacaktır. Bu sayfada yer almayan birçok anlatımda, O'nun sadakatini tekrar tekrar okuruz. Sizi asla terk etmeyeceğini, asla yüzüstü bırakmayacağını vaat ediyor. Umutla O'nun sesini dinleyin, O'nu arayın.

Umudunuz fırtınadaki gemi demiridir.