Kurtarılan HayallerÖrnek

İlk Anneler Günüm - Çiçekler ve coşkulu duygularla dolu bir gün hayal etmiştim. Bunun yerine, kendimi evliliğimin sonunu getiren itirafı dinlerken buldum. Travma geçirdim ve kederliydim. İlk 24 saat boyunca küçük kızıma ebeveynlik edebilecek bir durumda değildim. Sevgili arkadaşlarım onu gece alabilecek kadar kibarlardı. 

Ertesi gün onu almaya geldiğimde, oturma odalarındaki halıda gözyaşları içinde oturup, ağladım. “Ben onun eşiydim. Biz yemin ettik. Birlikte çocuk yetiştirip, torunlarımızın olması gerekiyordu. Ailelerimizdeki boşanma döngüsünü kıracaktık. Birlikte yaşlanmamız gerekiyordu.” 

Arkadaşım bir gözlem yapmadan önce şevkatle beni dinledi. “Harmony, sanki hayatının resmini, neye benzemesini istediğin şeklinde resmetmişsin. Biliyorum, bu zor, ama tuvali teslim etme ve yenisini resmetmesi için Tanrı' ya güvenmenin zamanı gelmiş olabilir”.

O haklıydı. Sadece sahip olduğum hayatın değil aynı zamanda sahip olacağımızı hayal ettiğim hayatın da yasını tutuyordum. Kederin üstüne keder. Çoğumuz zamanımızı hayatımızın nasıl görüneceğini hayal ederken harcarız. Evliliklerimizi, çocuklarımızı, kariyerlerimizi, arkadaşlıklarımızı hatta bazen tüm bunların zaman çizelgelerini kafamızdaki tuvale resmederiz. 

Hayal etmek iyidir ama hayallerimiz ve beklentilerimiz hayatın hayal kırıklığıyla paramparça olduğunda ne olur? Sevilen birinin ölümü, evliliklerin sona ermesi, ya da kariyerin kaybedilmesi..? Nasıl cevap veririz? Tanrı'ya kızar mıyız veya acıyla mı cevap veririz? Umudumuzu kırdığı için bir daha asla hayal kurmayacağımıza yemin mi ederiz? Yoksa ellerimizi açıp, hayatımızın tuvalini Tanrı'ya teslim etmeye istekli miyiz?

Ben de hayatımın nasıl görünebileceğine dair bir resim yaptım, ama keşfettim ki, benimki Tanrı'nın benim için çizdiği resimle pek uyumlu olmayabilir.

Fantazi putperestlik olabilir. Bu, zihnimiz tarafından oyulmuş bir imaja güvendiğimizde olur. Görebileceğimiz ve kontrol edebileceğimiz bir şeye güvenmek, göremediğimiz ve kontrol edemediğimiz bir Tanrı'ya güvenmekten çok daha kolay olabilir.

Gerçek ilişki ve yakınlık korkutucu olabilir. İyileşmek korkutucu olabilir. Bu şeyler, hiç hayal etmediğimiz, alışılmadık yollarda Tanrı ile birlikte yürümek, güven ve cesaret ister. Ama Tanrı, bizim Tanrımız, bizi bu yolculuğa çıkarmak istiyor. O, bozuk yerlerimizi düzeltecek ve ışık olmayan yerleri aydınlatacak.

Eğer Tanrı ışığının kalplerimize nüfuz etmesine izin verirsek, O acımızın kaynağını ortaya çıkarır, böylece iyileşme gerçekleşir. Ancak o zaman, bizi fanteziye kaçmaya iten şeyin ne olduğunu açıkça görebiliriz. Ancak o zaman, düşünebileceğimiz veya hayal edebileceğimiz her şeyden fazlasını yapabileceğini bilerek, hayatımızın tuvalini iyi bir Tanrı'ya teslim edebiliriz!