Kurtarılan HayallerÖrnek

Yirmi bir yaşını görecek kadar yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. Uzun süre cinsel istismar, tecavüz ve kaotik bir ortamda yaşam sürdükten sonra annem beni on üç yaşında, sekiz yaşındaki erkek kardeşimle birlikte, üç ay boyunca çete dolu mahallemizde yalnız bıraktı. O yaz boyunca, bize yiyecek ve koruma teklif eden büyük bir çocukla ilişki kurdum. İlişki taciz edici ve sömürücü hale geldi ve sonunda beni seks endüstrisinde striptizci olarak çalışmaya yönlendirdi. Esasen, erkek arkadaşım beni pazarlıyordu ve hayatım kontrolden çıkmıştı. 

İsa geldi.

O'nda lütuf, şifa ve özgürlüğe giden bir yol buldum. Yeniden hayal kuraya başladım. Beyaz çitli bir evim ve etrafa çocuk oyuncakları serpiştirilmiş yeşil bir çim alanım olacağı günün hayalini kurdum. Hepimizin aynı soyada sahip olacağı sağlam bir aile hayal ettim. Hayalim güven ve istikrarı temsil ediyordu— çocukluğum boyunca pek deneyimlemediğim bir şeydi.

Pazar günü kiliseye gidersem, doğru kitapları okursam, doğru şeyleri yaparsam tüm hayallerimin gerçekleşeceğine ve hayatın sıkıntılarına belli bir İsa bağışıklığımın olacağına inandım. 

Birkaç yıl içinde her şey planıma göre gitti. Evlendim ve bahçeli bir evim vardı. Hayat o kadar güzeldi ki kendi kendimi kıskanıyordum! 

 Kocamın bir ilişkisi olduğunu ve nihayetinde evliliğimizi kurtarmak için savaşmaya istekli olmadığını öğrendiğimde, hayatım için sahip olduğum her umudun yıkıldığını hissettim. Hayal ettiğim hayat tamamen parçalanıyordu. 

Langston Hughes 'Harlem' adlı şiirinde soruyor: “Ertelenen bir hayale ne olur?” 

      "Güneşte kuru bir üzüm gibi

      kurur mu?

      Ya da boğaz gibi iltihaplanır mı—

      sonra koşmak mı?”

Hayaller ertelendiğinde, ulaşılamadığında ve hatta parçalandığında ne olacağının, hayali kuran kişiye bağlı olduğuna inanıyorum. Nasıl tepki vereceğimiz, yaşamımız için Tanrı rüyasına yaklaşacağımızı veya ondan uzaklaşacağımızı belirleyecektir.

Kocamın itirafından sonra bir kararla karşı karşıya kaldım...

Umudumu nereye koyacaktım? Umudumu hayatım için gördüğüm hayale mi yerleştirecektim? Yoksa Tanrı'ya mı umut bağlayacaktım?

Kutsal Kitap'a göre ertelenen umut kalbi hasta eder, ancak İsa'daki umut ruhumuz için bir dayanaktır. Koşullarımı istediğim gibi değiştiremedim, ama onları nasıl yanıtlayacağıma karar verebildim.

 Sizi şu soruları düşünmeye davet ediyorum: Bugün umudunuz nerede? Umudunuz hayatınız için bir hayalden mi ibaret? Yoksa umudunuz hayallerin kaynağında mı?