Tanrı'nın Sesini Tanımak // O'nunla Karşılaşmayı ÖğreninÖrnek

(Acının Ortasında) Nasıl Korkusuz Olunur

İçimizdeki Kutsal Ruh, senin için duyduklarımız:

Söylenileni duymanın zor olduğunu biliyorum. Onu duyduğunda içinin sızladığını biliyorum. Ben senin yüreğini yumuşak yarattım. Sert sözler geldiğinde acıtıyorsa, bu kötü bir şey değil. Yüreğinin katılaşmadığını gösterir; beni içeri aldığını, kalmama izin verdiğini gösterir.

Bırak kalayım.

Ama bu acıyla ne yapmalı? Aynı durum tekrarladığında ne yapmalı? Hiçbir şey düzelmiyormuş gibi hissettiğinde, bir yere sıkışıp kaldığına inandığında ve işler hiç iyiye gitmeyecekmiş gibi göründüğünde ne yapmalı? "Şimdi ne olacak?" diyorsun. "Nasıl devam edebilirim?" diye yalvarıyorsun.

Hayal kırıklığına uğradığını biliyorum. Durumun düzeltilmesini istiyorsun, benden yardım istemek için bana gelmen iyi bir şey. Ama şimdi dinle çocuğum. Acı geldiğinde, bana tutunmaya devam etmelisin. Hangi yöne döneceğini bilmeden, bilinmeyen bir bölgeye dalmak zorunda olmadığını unutma.

Dön. Dön, çocuğum. Tam buradayım

Dön. Dön, çocuğum. Tam buradayım.

Seni seviyorum, biliyorsun. Gözlerini üzerimde tutmana yardım edecek olan da bu sevgi. Burada kolay bir çözüm olmayabilir, bunu hayal edebiliyor musun? Bu durumda ani bir değişiklik olmayabilir. . . ve aslında bu iyi olabilir.

Bu senin için uygun mu?

Acı çektiğin için üzgünüm. Ama ben senin yüreğinle ilgileniyorum. Bırak yüreğine bakayım. Bunu bana ver. Bu kişiyle çözüm hakkında daha az endişelen ve bir sonraki yüzleşme olduğunda öncelikle benim olduğum yere odaklan. Onlarla tekrar konuştuğunda beni arama uygulaması yap. Bunu sonra değil, hemen yap. Ne söyleyeceğini merak ettiğinde beni dinleme alıştırması yap. Tekrar yüzleştiğinde bunu yap. Ben seninleyim, Kutsal Ruh içinde.

Seni seviyorum, korkusuz.

Alıştırma:

Nasıl devam edeceğiz? Acıdığında? Bir tartışma bir diğer tartışmadan daha büyük olduğunda. . . Biri bizi incittiğinde. . . Kastetmediğimiz şeyler . . . ya da kastettiğimiz ama sonra pişman olduğumuz şeyler söylediğimizde. . . Kelimeler derinden kestiğinde. . . Bağışlamak için . . . kendimizi veya bir başkasını bağışlamak için mücadele ettiğimizde.

Daha sonra ne yapacağımızı . . . ne diyeceğimizi nasıl bilebiliriz?

Öfkelendiğimizde . . . bunaldığımızda . . . olacaklardan korktuğumuzda ilişkimizi nasıl sürdürebilir, sevme isteğini ve cesaretini nasıl bulabiliriz?

Bunlar güzel sorular . . . önemli sorular. Ama daha büyük soru şu: Yüreklerimizi katılaştırmaktan nasıl korunuruz? Çünkü hayatta kalma moduna geçmek, kontrolü ele alıp kendimizi korumak, yüreklerimizi incinmeye kapatmak, onları Tanrı'dan uzak tutmak gerçekten çok kolay.

Fakat şimdi, tam da O'na en çok ihtiyacımız olan andır.

Hemen şimdi Tanrı'ya dönelim. Hep birlikte O'nun iyiliğine, gücüne, yeteneğine, müdahale etme isteğine güvenelim. Yüreklerimizi açalım ve kendimiz yapmaya çalışmak yerine O'ndan yüreklerimizi korumasını isteyelim. Bu durumu O'na verelim. Tüm acıyı, tüm hayal kırıklığını, tüm kaosu, tüm incinmeyi tamamen O'na bırak.

O'na uzat ve bekle. Cevabını bekle. İsa'nın yaptıklarını izle ve dinle. Çünkü O'nun yanıtı, beklediğimiz şeydir. Şimdi ihtiyacımız olan şey budur.

İsa, Seni seviyorum. Sana güveniyorum. Bu acıyla fazlasıyla başa çıkabilirsin. Sen merhametlisin. Bilgesin ve iyisin. Beni seviyorsun. Sen beni benim kendimi tanıdığımdan daha iyi tanıyorsun. Benim için en iyisini istiyorsun. Sana güveniyorum. Çözümlerine güveniyorum. Senin Yoluna güveniyorum. Şimdi onu dinliyorum. Seni görmeme yardım et, Yolunu görmeme yardım et ve yüreğimi açık tutmama yardım et . . .

Rush podcast'ını deneyimleyin ve modern yaşamınızda Kutsal Ruh ile karşılaşın.