Çarmıh ve TaçÖrnek

Kutsal Kılınma ve Tanrı'ya Yaklaşma

Kurtuluş anında, İsa hayatınıza uygulayarak sizi kanıyla kutsadı (İbraniler 13:12). Bunun anlamı, Tanrı'nın çocuğu olarak, bu zamandan itibaren O'nun için yaşamaya hazır olmanızdır. Kutsal kılınmayı açıklamanın benim için en iyi yolu, bunu sürecin sonuna gelen bir dönemle karşılaştırmaktır. Siz kurtarıldınız, aklandınız, barıştırıldınız, doğru kılındınız ve kutsandınız, nokta. Ancak bu nokta durmaz. Yaşamınız boyunca devam eden bir çizgiye dönüşür.

Kutsallaştırma, Rab'bin sürekli olarak çocuklarını İsa Mesih'in benzerliğine dönüştürdüğü bir süreçtir. Bütün Hıristiyan yaşamı bu çizgidedir; bizler Tanrısallık, itaat ve anlayışta büyüdükçe çizgi uzamaktadır. Kurtuluş, son nokta değildir; imanlılar için Tanrı'nın amacının başlangıcıdır. Amacı, yaşamımızın her alanını yenilemek, böylece Mesih'in değerli hizmetkârları ve kayıp dünyaya Mesih'in elçileri olabilmemizdir.

Bu süreç yaşam boyunca devam edecektir, çünkü Kutsal Ruh her imanlının içinde yaşar, her birini ilerletmek için yönlendirir ve güçlendirir. Bizi asla terk etmeyecektir - Mesih gibi olmaya doğru, Rab için verimli hizmet yolunda gelişmemiz için her zaman başka bir adım vardır.

Bu ilerlemenin anahtarı, İsa'nın kanıyla Kutsal Yer'e güvenle girebilmektir (İbraniler 10:19-22). Eski Antlaşma'da, En Kutsal Yer, Tanrı'nın antlaşma sandığı üzerinde yaşadığı, çadır yada tapınağın iç odasıydı. Başkâhin bu En Kutsal Yere girebilen tek kişiydi. Bunu, kendisi ve milletin bağışlanması için kurban sunarak yılda yalnızca bir kez yapabilirdi. Kendini dini törenle dikkatlice hazırladıktan sonra, merhamet tahtına serpmek için hayvan kanıyla yaklaşırdı.

Bugün, Hristiyanların Tanrı'ya yaklaşabilmelerinin tek nedeni, ruhsal açıdan konuşursak, İsa'nın kanıyla örtülmüş olmalarıdır. İsa, yaşamını dünyanın günahları için kurban olarak feda ettiğinde, (Tanrı'yı insanlardan ayıran) tapınağın perdesi yukarıdan aşağıya kadar yırtılarak ikiye bölündü. Bu doğaüstü olay, Babanın Mesih'in sunduğu kefareti kabul ettiğini, O'nun huzuruna giden yolu açtığını gösterdi.

Eski Antlaşmanın kurban sistemine hiç katılmadığımız için, Rab'be yaklaşmayı (erişebilmeyi) genellikle hafife alarak kabul ederiz. Artık Tanrı'ya yaklaşmak istediğimizde bir kuzu sunmaya gerek yoktur. Dua ederek tahtı önünde Babamızın huzuruna her gelişimizde, İsa sanki bize bakar ve “İşte bizimkilerden biri.. kan uygulanıyor” der.