Çarmıh ve TaçÖrnek

Kefaret ve Bağışlanma

İsa'nın kanından ayrı olarak, hiç kimse cennetteki Babamız ile ilişki kuramaz. Çünkü Tanrı kutsaldır ve günahımız O'nunla bağlantı kurma şansını engeller. Fakat sevgi ile, Tanrı düşmüş insanlıkla uzlaşma sürecini planladı ve başlattı. İsa'nın kanı, Babamıza yaklaşmak için ihtiyacımız olan her şeyi sağlar.

“Kurtuluşa kavuşturma”, “bir kimseyi bedel ödeyerek geri kazanma” anlamını taşır. İsa Mesih, birincil amaç olarak günaha köle bir hayattan bizi fidyemizi ödeyerek kurtarmak için çarmıha gerildi. Belki oldukça iyi bir insan olduğunuzu düşünüyorsunuz ve günaha köleymiş gibi hissetmiyorsunuz. Fakat bir insan ne kadar ahlaklı gözükse de, her insanın günahlı bir doğası vardır (Romalılar 3:23).

Bizi özgürlüğe kavuşturmak için bir bedel ödenmesi gerekiyordu. Ama kime? İsa bunu şeytana ödememiştir. Kutsal adaletini yerine getirmesi için Tanrı'nın ihtiyaç duyduğu bedeli Tanrı'ya ödemiştir. Hezekiel 18:20'ye göre, “Ölecek olan günah işleyen kişidir”. Kefaretimizin bedeli Tanrı'nın mükemmel Oğlu'nun kanıydı ve bu fedakârlığı bizim yerimize yaptı. Çünkü Babamız, Mesih'in ödediği fidyeyi kabul ettiği için, günaha esaretten özgür olduk ve Kutsal Ruh'un gücünü aldık. Kutsal Ruh, Babamıza itaat özgürlüğüyle etkin olarak yaşamamızı sağlar.

Günahlarımızın affı konusunda, çoğu insan basitçe Rab'den diledikleri için Rab'bin onları affedeceği kanısındadır. Anlayamadıkları şey, affın temelinin onların isteği değil, Mesih'in kefaretlerini ödemiş olmasıdır. Tanrı, birileri istediği için yanlış affedemez. Tanrı'nın kutsallığı, günahı görmezden gelmesine izin vermez; cezalandırılması zorunludur. Adaleti, Tanrı'nın kefareti ödenmemiş suçları affetmesine izin vermez.

Ancak mükemmel Oğlu'nun vekaleten hayatıyla ödediği bedel ile, Baba, O'na iman ve tövbeyle gelenleri affedebileceği meşru bir temele sahip olur (Ef.1:7). Affedilmeyi hak edebilmek için yapabileceğimiz hiçbir şey yoktur. Özrümüz, ancak Mesih'in kanı hayatlarımıza uygulandığında kabul görür.