Pagmamahal sa Sarili

Sa nakalipas na dalawang araw, ibinahagi natin ang mahahalagang katangian ng pag-ibig na may pagmamahal at pang-unawa. Ang pag-ibig ay pagbibigay; ang pag-ibig ay pagbabalik sa ating pinagmulan. Ngayon, nais kong ipaalala sa inyo na ang pag-ibig ay nangangahulugan na mahal mo ang iyong sarili.

Sinasabi sa Mateo 22:39, "Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng pag-ibig mo sa iyong sarili."

Paano tayo magmamahal sa iba kung walang pag-ibig para sa ating sarili? Hindi ito gagana. Sa maraming pagkakataon, nakikita ko ang mga tao na inaabuso ang iba o nakakatanggap ng pang-aabuso, at iniisip ko: Sino ang nagpabagsak sa iyo? Bagaman ang tanong ay tila wala sa konteksto, inaanyayahan ko kayo sa isang paglalakbay sa Lumang Tipan, na nagsasalaysay ng kuwento ni Mefiboset.

Si Mefiboset ay apo ni Haring Saul, na nasa lungsod ng Lo Debar, na orihinal na nangangahulugan na walang kaayusan, lider o pamahalaan. Si Mefiboset ay nasa lungsod dahil siya ay may kapansanan sa kanyang mga paa. Noong siya ay limang taong gulang, naibagsak siya ng nag-aalaga sa kanya, na naging dahilan na si Mefiboset ay manatili sa kondisyong ito. Siya ay nasa estado ng pag-abandona at paglimot. Sinasabi ng kuwento na hinanap ni Haring David ang inapo ni Haring Saul upang magpakita ng awa at ginawa niya iyon kay Mefiboset.

Dadalhin ko kayo sa maikling paglalakbay na ito sa Lumang Tipan dahil ang pagmamahal sa sarili ay mahalaga sa pagpapahayag ng pagmamahal sa iba. Madalas nating nakikita ang mga tao na Iikas na malupit, at hindi natin alam kung bakit sila ganoon. Subalit, ang ating trabaho ay mahalin sila at ipanalangin ang kanilang kapakanan.

Sa ating kaso, minsan ay natatagpuan natin ang ating sarili sa Lo Debar, isang lugar na walang kaayusan, walang lider, at walang pamahalaan dahil may isang tao na hinayaan tayong bumagsak. Madalas tayong namumuhay sa ganitong estado na walang paghinto o pagpapagaling, na ginagawa nating makita ang ating sarili na hindi karapat-dapat sa pag-ibig. Hindi ko kayo pinaniniwalang magagawa ninyo ito nang mag-isa at kayo ang pinakamahalagang tao sa mundo; humayo, kayo! Tayo ay mahalaga, ngunit ang ating pag-asa sa Diyos ay nagpapahintulot sa atin na magkaroon ng ganap na kakayahang magmahal dahil Siya ang unang nagmahal sa atin.

Hindi sinasabi ng talata na mahalin ang iba, at kung mayroon kang puwang, mahalin ang iyong sarili; sinasabi nito na mahalin ang iba GAYA ng iyong sarili. Ang tanong ko sa iyo ngayon ay: Mahal mo ba ng iyong sarili bilang ikaw? Anong mga bahagi ng iyong buhay ang kailangang baguhin upang mahalin ang iyong sarili at ang iba sa isang malusog na paraan?

Ang pagsagot sa mga tanong na ito ay maaaring magpakilos sa iyo na gumawa ng mga pagbabago, pagsasaayos, at pagsisikap. Ngunit, maniwala ka sa akin, sulit ang bawat sandali na iniaalay mo sa pagmamahal sa iyong sarili gaya ng pagmamahal sa iyo ng Diyos. Hindi natin maibibigay ang wala sa atin.

Ang susunod kong tanong sa iyo ay: Sino ang nagpabagsak sa iyo? Dapat mong patawarin ang mga nagkasala sa iyo upang simulan ang iyong proseso ng pagpapagaling at makita na ang Diyos ang naglagay sa iyo ng lahat na kinakailangan upang maipakita mo ang Kanyang pag-ibig at kabutihan.

Inaanyayahan kita na mamuhunan ng oras sa pagkilala sa iyong sarili, pagpapakita ng habag sa iyong sarili, pagmamahal sa sarili, at paalalahanan ang iyong sarili na kung may hininga ka, mayroon pa ring layunin. Hindi ka mapipigilan na makamit ang iyong layunin dahil lamang sa isang tao na hinayaan kang bumagsak; sa kabalintunaan, ginagamit ng Diyos ang mga sandaling iyon at mga hamon upang ikaw ay maging handa na tumulong sa iba.