Kapag Mahirap Magmahal

Ang pag-ibig ay isa sa mga pinakakaraniwang paksa sa mga teksto, aklat, kanta, at marami pang iba. Karamihan sa atin ay magiging mga eksperto dahil ito ay isang pamilyar na konsepto. Gayunpaman, isa ito sa pinakapinag-uusapan at nasusulat na mga paksa dahil isa ito sa mga konsepto kung saan karamihan sa atin ang may pinakamaraming salungatan, pagdududa, at kwento ng saya at sakit.

Sa personalidad, palagi akong itinuturing na taong madaling magmahal. Gayunpaman, mayroong mga sandali kung saan ang pag-ibig ay naging isa sa mga pinakamalaking hamon sa akin.

Ang pag-ibig ay isang dahilan kung bakit naitatag ang mga relasyon; Ang kawalan ng pagmamahal ay karaniwang dahilan ng mga nasirang relasyon. Paano tayo makakarating doon?

Ang sagot ay ang pag-ibig ay nagpapahiwatig ng pagbibigay. Sa salita ng Diyos, nakita natin ang isa sa mga pinakakilalang talata, na nagsasabing: "Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan, kaya't ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan." Juan 3:16

Noong inibig ng Diyos ang sanlibutan, IBINIGAY Niya ang Kanyang kaisa-isang Anak. Sa likas na katangian, hilig nating isipin ang ating kapakanan, kaginhawahan, at benepisyo. Ang ating pinagtutuunan ay ang panloob na kaparaanan (tungo sa ating sarili), at nakakalimutan natin ang diwa ng pag-ibig.

NAGBIBIGAY ang pag-ibig, na nagpapahiwatig na ang ating pagtuon ay nakatutok sa iba.Ang pag-ibig ay nagbibigay sa kabila ng mga pangyayari; ang pag-ibig ay nagbibigay sa kabila ng mga tunggalian, at ang pag-ibig ay nagpapatuloy sa kabila ng mga sugat.

Hindi kailangang ibigay ng Diyos ang Kanyang Anak, ngunit nais niyang ipakita ang Kanyang pagmamahal sa atin. Bilang Kanyang nilikha, wala tayong ginawa para matamo ang Kanyang pag-ibig; minahal Niya. Hindi Niya lang tayo mahal kapag nasa isang tiyak na antas ng maturidad na tayo para tanggapin ito. Ibinigay Niya ang Kanyang bugtong na Anak upang ipakita sa atin ang Kanyang matinding pagmamahal sa atin.

Kapag hinamon na mahalin ang mga taong nanakit sa akin, naaalala ko na pinangunahan ako ng Diyos na ipagdasal ang mga taong ito habang nananalangin tayo para sa mga taong mahal natin nang husto. Nanalangin ako para sa kanila, para sa kanilang pamilya, para sa kanilang trabaho, para sa kanilang pananalapi, para sa kanilang kagalingan, para sa kanilang emosyonal at espirituwal na kalusugan. Ang aking pananaw sa kanila ay ganap na nagbago dahil pinahintulutan ako ng Diyos na makita na hindi tungkol sa kung sila ay karapat-dapat na tumanggap ng pagmamahal o hindi, kundi kailangan nating lahat ito. Sa kasamaang palad, sa gitna ng sakit, tinatanggihan natin itong ibigay o tanggapin. Lahat ng tao, maging ang mga nanakit sa atin, ay mahina at nangangailangan ng taong magmamahal sa kanila.

Patuloy tayong tinatawag na magbigay, magmahal, nang hindi inaasahan na magbabago ang mga nagdulot ng sakit sa ating buhay, ngunit may katiyakan na ang ating pagmamahal ay makakaapekto sa kanilang buhay.

Ngayon, gusto kong hamunin ka na sadyaing maglaan ng 3 minuto para ipagdasal ang buhay ng mga taong nanakit sa iyo at umiyak para sa kanila tulad ng ginawa mo para sa mga taong madaling mahalin. Hilingin sa Diyos na tugunan sila sa kanilang mga pangangailangan, sumigaw para sa mga himala, at umiyak upang makita si Jesus na nahayag sa kanilang buhay. Sigurado ako na kapag natapos mo ang panalanging ito, makikita mo sila sa ibang pananaw; mauunawaan mo na ang pag-ibig ay naging totoo sa iyong puso, at ikaw ay magbabago upang baguhin ang mga nasa paligid mo.