Italaga mo ang iyong gawain sa PanginoonHalimbawa

Pananariwang Muli ng mga Pangarap at Pag-asa


May isang bagay tungkol sa pagsisimula ng bagong taon na humihimok ng mga partikular na damdamin at ideya.

Karamihan sa atin ay natukoy na ang ating mga resolusyon at nagsagawa na ng mga pagtatangka upang matiyak na ang mga pagbabagong ito ay matutupad. Kung tutuusin, maaari kong sabihin na ang unang tatlong buwan ng taon ay ginugugol natin sa pagsusuri ng ating mga pag-asa at mga pangarap noong nakaraan, na naisantabi natin nang tayo't naging masyadong abala na.

Mayroon tayong natural na hilig na muling bisitahin ang ating mga adhikain, plano, at layunin sa pagsisimula ng bagong taon. Ito ay isang karaniwang kagawian, kung saan umaasa tayo para sa pagbabago at pagpapabuti, habang sabik na inaasahan ang banal na pamamagitan na magaganap at tulungan tayo sa ating mga pagsisikap. Gumagawa tayo ng mga plano upang kumain nang maayos, alisin ang masasamang gawi, makatipid ng pera, o kunin ang proyektong iyon na ipinagpaliban natin.

Sa kasamaang palad, paulit-ulit na ipinakita ng mga pag-aaral na ang karamihan sa mga resolusyong ito ay nananatiling hindi tapos. Karamihan ay nakakalimutan na bago pa matapos ang Enero. Paano natin matitiyak na ang ating mga resolusyon, layunin, at pangarap ay maaabot natin sa loob ng taong ito?

Nagsisimula ito sa pagtatalaga ng ating gawain sa Panginoon.

Sinasabi sa atin ng Mga Awit 16:3 na kung ibibigay natin ang ating gawain sa Panginoon, ang ating mga plano ay matatatag. Samakatuwid, hindi lamang natin dapat anyayahan ang Diyos sa ating pagpaplano ng resolusyon kundi dapat din tayong makinig sa Kanyang patnubay upang ganap nating maisakatuparan ang mga planong ito. Kapag nakita natin ang ating sarili na nababagabag sa ating mga abalang iskedyul, maaari nating hilingin sa Diyos na bigyan tayo ng lakas at kagustuhang ipagpatuloy ang pag-abot sa mga layunin na itinakda natin para sa ating sarili. Dapat nating isuko ang ating mga aksyon, ang ating mga ideya, at ang ating mga responsibilidad sa Diyos.

Sa pamamagitan ng pag-anyaya sa Diyos na maging bahagi ng ating paglalakbay, hindi tayo madaling malilihis ng mga paparating na balakid.

Kapag umaasa tayo sa ating kakayahan, madalas nating binibigo ang ating sarili.

Ngunit kapag umaasa tayo sa Diyos, hindi Niya tayo kailanman bibiguin.